Δύο Αφγανοί, που είχαν χαθεί για πολύ καιρό μετά από το "πέρασμά" τους από τον Έβρο, συναντιούνται τυχαία σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Ο πρώτος ντυμένος σαν πρίγκιπας, κατεβαίνει από μια μερσεντάρα τελευταίο μοντέλο. Ο δεύτερος, κακομοίρης, κρατώντας στα χέρια ένα πακέτο κάλτσες που προσπαθούσε να πουλήσει, λέει στον φίλο του: Βλέπω καλοπερνάς! Τί δουλεία κάνεις και τα κονομάς; Ζητιανεύω στο μετρό. Μη μου λες. Και βγάζεις τόσα πολλά; Σίγουρα. Δοκίμασε το κι εσύ! Κάθισε κοντά στα εκδοτήρια εισιτηρίων με μια πινακίδα, και θα δεις!
Μετά από κάνα δυο μέρες ο ταλαίπωρος, ξαναβλέπει τον πλούσιο φίλο του. Έ, Ahmed, με δούλεψες, του λέει. Σε δυο μέρες όλα κι όλα μάζεψα 1 ευρώ, αν και στην πινακίδα είχα γράψει: Είμαι χωρίς δουλεία, η γυναίκα μου είναι άρρωστη και τα τρία παιδιά μου πεινάνε! Δε μου αξίζει να ζητιανεύω στο μετρό. Μην λες βλακείες - του απαντά ο Ahmed - κοίταξε τι μάζεψα εγώ σε δύο ημέρες - και του ανοίγει μια μεγάλη τσάντα γεμάτη με δεκάευρα. Δεν είναι δυνατόν - λέει ο άλλος απορημένος. Τί έγγραφες στην πινακίδα? Έγραφα: Μου λείπουν μόνο 10 ευρώ για το εισιτήριο να γυρίσω στο Αφγανιστάν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου