ΤΟΥ ΔΡΟΣ ΜΑΝΟΥ ΔΑΝΕΖΗ * Δεν έχουν περάσει παρά λίγες εβδομάδες από τότε που ο Τούρκος πρωθυπουργός ανήγγειλε διθυραμβικά ένα μεγαλόπνοο σχέδιο διάνοιξης ενός τεράστιου διαύλου ο οποίος θα παρακάμπτει τα Στενά και θα αποτελεί μια εναλλακτική λύση εξόδου από τη Μαύρη θάλασσα. Η αναγγελία αυτή συνοδεύτηκε από ένα μπαράζ άρθρων που ήθελαν την Τουρκία, μέσω αυτού του διαύλου, να αναδεικνύεται σε τοπική μεγάλη δύναμη.
Βέβαια, η απαισιόδοξη αυτή προοπτική, για τα ελληνικά συμφέροντα, συνοδευόταν στη συνείδηση του μέσου Έλληνα πολίτη από απόψεως περί μιας συνολικής ηττοπαθούς εξωτερικής πολιτικής των ελληνικών ηγεσιών. Ως παράδειγμα αυτής της «κακής» και «ηττοπαθούς» πολιτικής, η ελληνική αρθρογραφία αναφέρει την αδυναμία μονομερούς εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου και του καθορισμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), καθώς και τη μη δυναμική στρατιωτική αντίδραση στις τουρκικές προκλήσεις. Είναι, όμως, αλήθεια όλα τα προηγούμενα;
Επειδή το μεγάλο ζητούμενο, αυτή την περίοδο, είναι η σύμπνοια και όχι ο διχασμός, η κρίση μας σε τόσο σημαντικά εθνικά θέματα δεν πρέπει να είναι επιπόλαιη, αλλά πρέπει να στηρίζεται στη βαθιά γνώση κάποιων γεγονότων που κανένας δεν ενημέρωσε τους πολίτες γι’ αυτά.
Ας υπενθυμίσουμε όμως κάποια θέματα που αφορούν το Αιγαίο και τα προβλήματα του, που ίσως δεν μας αρέσουν καθόλου, αλλά αποτελούν μια πραγματικότητα την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε ότι αγνοούμε.
Τα όποια άλυτα προβλήματα στην περιοχή του Αιγαίου (υδρογονάνθρακες, ΑΟΖ κ.λπ.) πάνε «πακέτο» με τα καυτά προβλήματα που αφορούν το καθεστώς των Στενών, τα Στενά -αυτή η ενεργειακή, εμπορική και στρατηγικής σημασίας δίοδος για όλες τις μεγάλες δυνάμεις- αποτελούν το μεγάλο πρόβλημα και οι οποιεσδήποτε διευθετήσεις στο Αιγαίο θα είναι «αποτέλεσμα» και θα «έπονται» χρονικά της «τελικής» διευθέτησης του καθεστώτος τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου