Η ανάγκη και η ανάδειξη της τοποστρατηγικής έννοιας του Καστελλόριζου, είναι απαραίτητες. Γνωρίζουμε ότι κάθε τουρκικό σχέδιο κατάληψης ελληνικών νησιών, εμπεριέχει τουλάχιστον το Καστελλόριζο. Μόνο που δίνουμε την εντύπωση σε όλους ότι αυτό το νησί, όχι μόνο δεν προστατεύεται, αλλά είναι και απομονωμένο. Με άλλα λόγια, πιο απλοϊκά, αυτή η υπόθεση δεν παλεύεται διότι είναι χαμένη από χέρι. Βέβαια δυσκολευόμαστε να το πούμε τόσο ωμά, αλλά ο κρατικός φορέας αυτό έχει συνεχώς στο νου του όταν συνομιλεί. Από την άλλη, οι στρατιωτικοί μας δεν θέλουν ν' ακούσουν τίποτα από αυτά. Μόνο που αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εγκλωβίζονται από την πολιτική τους εξάρτηση. Τώρα όσον αφορά στο λαό, δεν θέλει καν να το σκεφτεί, ενώ η κοινωνία αδιαφορεί παντελώς, θεωρώντας ότι άλλα είναι τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει. Κατά συνέπεια, ελάχιστοι είναι οι δικοί μας που ασχολούνται πραγματικά και ουσιαστικά με το Καστελλόριζο, ακόμα και αν περιορίσουμε το πλαίσιο στην καθαρά οικονομική δραστηριότητα, η οποία είναι απαραίτητη για την ύπαρξη της ΑΟΖ.
Είναι λοιπόν απαραίτητο να το αντιληφθούμε, αλλιώς δεν θα βρεθούμε σε ετοιμότητα αλλά σε φάση αναμονής, η οποία μόνο να μας καταδικάσει μπορεί. Μόνο που η ετοιμότητα χρειάζεται στρατηγικό σχεδιασμό. Η τοποστρατηγική μελέτη του συμπλέγματος του Καστελλόριζου αναδεικνύει βασικά και θεμελιακά στοιχεία. Καθώς αυτή η ανάλυση γίνεται ανεξάρτητα από την τοπική επάνδρωση, έχει μεγαλύτερη αξία, διότι δεν περιορίζεται σε δεδομένα που υπαγορεύει ο κρατικός φορέας. Αν συνδυάσουμε τα τοποστρατηγικά δεδομένα με την ιστορική καταγραφή των νησιωτικών εμπλοκών π.χ. Λαμπιδούσα, Μάλτας, Ρόδου, τότε γίνεται κατανοητό ότι η δράση έχει απαραίτητα ένα ειδικό καταδρομικό πλαίσιο, το οποίο είναι ικανό να αντισταθεί έως να ενισχυθεί από εξωτερικές δυνάμεις. Με άλλα λόγια, αν χρησιμοποιήσουμε το νοητικό σχήμα ως Λεγεώνας των Ξένων, τότε μας δίνει τη δυνατότητα να επινοήσουμε ένα παράδοξο άνοιγμα για τα τωρινά δεδομένα, το οποίο βασίζεται στις σκακιστικές ιδέες του Réti και επιτρέπει τη γρήγορη ενεργοποίηση μιας αντεπίθεσης μέσω της εξόδου της βιβλιοθήκης. Το θεωρητικό αυτό πλαίσιο μπορεί να φαίνεται ουτοπικό, αλλά δεν είναι πια αδιανόητο, αφού το μελετάμε. Είναι απόλυτα κατανοητό σε όλους ότι το θέμα της υποστήριξης δεν είναι απλό και είναι βέβαια αυτό που είναι ικανό να μετατρέψει Θερμοπύλες σε Σαλαμίνα. Μόνο που για να υπάρξει υποστήριξη πρέπει να υπάρξει άμυνα και αυτή να είναι αποτελεσματική, για να έχει νόημα η δεύτερη φάση.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι ενδιαφέρον να ενσωματώσουμε το πεδίο της ΑΟΖ, όχι όμως μέσω της ελληνικής, αλλά και της ευρωπαϊκής, έτσι ώστε να απαιτήσει νόημα μια ευρωπαϊκή βάση, όχι βέβαια του τύπου Αγγλίας στην Κύπρο ή Αμερικής στην Κρήτη, οι οποίες είναι άχρηστες, αλλά με ένα γνήσιο καταδρομικό σκέλος ακολουθώντας το σχήμα της Λεγεώνας, όπου υπάρχει σοβαρή ανάγκη, όπως είναι πυρηνικές εγκαταστάσεις στον Ειρηνικό. Με αυτό το άνοιγμα και την άμυνα, το Καστελλόριζο γίνεται όντως αιχμή του δόρατος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου