Τις τελευταίες ημέρες η Τουρκία βίωσε μια από τις πιο κρίσιμες πολιτικο-στρατιωτικές εξελίξεις, όχι μόνο των τελευταίων ετών, αλλά όλων των περιόδων της Τουρκικής Δημοκρατίας. Συγκεκριμένα, πρόκειται για την παραίτηση των αρχηγών ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΝ και ΓΕΑ στις 29-7-2011 και τις διαδικασίες της συνεδρίασης του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου (ΑΣΣ) που ακολούθησε, από 1 έως 4 Αυγούστου, αναφορικά με τις προαγωγές - αποστρατείες - τοποθετήσεις των ανωτάτων αξιωματικών. Στις 22-6-2011, σε άρθρο μας με τίτλο: «Τουρκία: Ο οδικός χάρτης μετά τις εκλογές» είχαμε επισημάνει ότι η προαναφερθείσα συνεδρίαση του ΑΣΣ θα αποτελέσει ένα από τα κύρια θέματα που θα απασχολήσουν την τουρκική κυβέρνηση μετά τις εκλογές της 12-6-2011, αναφέροντας τα εξής: «Είναι σημαντικό να τονισθεί, ότι στο παρελθόν η παρουσία όλων των πρωθυπουργών στο ΑΣΣ ήταν άκρως συμβολική. Για την ακρίβεια όλων πλην του Ερντογάν, ο οποίος τον Αύγουστο και το Νοέμβριο του 2010, μετά από 8 χρόνια πρωθυπουργός, αντιτάχθηκε στην πολιτική αυτή επιδεικνύοντας μια πρωτόγνωρη για τα τουρκικά δεδομένα επίδειξη πολιτικής δύναμης αιφνιδιάζοντας τους στρατιωτικούς. Πέτυχε δηλαδή οι αποφάσεις του ΑΣΣ να έχουν την ουσιαστική έγκριση της πολιτικής εξουσίας της χώρας. Λαμβανομένου υπόψη και της σχετικής αναφοράς του Hüseyin Gülerce, που θεωρείται το «δεξί χέρι» του ισλαμιστή ηγέτη Φετουλάχ Γκιουλέν, για την εν λόγω συνεδρίαση -τα δύο πρώτα τεστ επιδεξιότητας του Ερντογάν θα είναι η συγκρότηση του Υπουργικού Συμβουλίου και η λειτουργία του επόμενου Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου- θα έχει πολύ ενδιαφέρον η στάση που θα κρατήσει ο Τούρκος πρωθυπουργός. Σύμφωνα με τουρκικές εκτιμήσεις, o αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Işık Koşaner θα παραμείνει στα καθήκοντά του μέχρι το 2013, εκτός και εάν υποβάλλει νωρίτερα την παραίτησή του λόγω των πιέσεων που δέχεται από τους στρατιωτικούς για τις διώξεις που υφίστανται οι αξιωματικοί που εμπλέκονται στην υπόθεση της Εργκένεκον.». Κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι ο Φετουλάχ Γκιουλέν αποτελεί έναν αθέατο συντελεστή που στήριξε την προεκλογική εκστρατεία του Ταγίπ Ερντογάν και θεωρείται ως μέντορας του Τούρκου πρωθυπουργού. Ο Γκιουλέν με το ισλαμικό θρησκευτικό κίνημα του οποίου ηγείται μπόρεσε να διεισδύσει στον τουρκικό κρατικό μηχανισμό (αστυνομία, στρατό, ΜΙΤ, δικαιοσύνη κ.λπ.) και να αποτελεί το «βαθύ κράτος» της ισλαμικής διακυβέρνησης της χώρας.
Η ρήξη του Ερντογάν με τους στρατηγούς
Μετά τον Απρίλιο του 2007 οι στρατηγοί άρχισαν έναν ανοικτό πόλεμο εναντίον του Ερντογάν, ο οποίος όμως από την αρχή φαινόταν ότι θα τους οδηγούσε σε ήττα. Αποτέλεσμα της διαμάχης αυτής ήταν και η αναμενόμενη πολιτικο-στρατιωτική ρήξη της 29-7-2011, δεδομένου ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός επέτυχε να πάρει με το μέρος του το 50% της τουρκικής κοινωνίας, αφού προηγουμένως είχε ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του και έκανε τους Τούρκους να συνειδητοποιήσουν τι τους ενώνει και τι τους διαφοροποιεί από τους στρατηγούς. Συγκεκριμένα, ο Ερντογάν έπεισε τους Τούρκους ότι:
· Ο στρατός θεωρεί την Τουρκία ότι είναι ένα στρατόπεδο στο οποίο υπάρχει ένας συγκεκριμένος τύπος ανθρώπων, με ένα και μοναδικό τρόπο σκέψης και ότι όλοι οι Τούρκοι θα γίνουν ατατουρκιστές.
· Οι στρατηγοί έχουν το αίσθημα ότι είναι οι σωτήρες της χώρας και δεν εμπιστεύονται ούτε τους πολίτες ούτε και τους πολιτικούς.
· Οι στρατηγοί οριοθέτησαν με κόκκινες γραμμές την πολιτική εξουσία της χώρας, αφήνοντας σε αυτή ένα μικρό πεδίο λήψης αποφάσεων.
· Οι στρατηγοί περιφρονούν τους πολιτικούς, δίδοντας τους το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνο για τα μικρά θέματα, ενώ για τις σημαντικές αποφάσεις ο κύριος λόγος ανήκει στο στρατό.
Φυσικά, η αποκλειστική ευθύνη για τη μεταστροφή της τουρκικής κοινής γνώμης ανήκει στις ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες σε όλες τις περιόδους της Τουρκικής Δημοκρατίας, ζούσαν σ’ ένα προνομιούχο περιβάλλον που τους απέκοψε σταδιακά από το λαό και δεν μπόρεσαν να διαβάσουν σωστά τις αλλαγές που επήλθαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ενεργούσαν δηλαδή σαν ένα ένοπλο πολιτικό κόμμα και αποτελούσαν ένα κράτος εν κράτει. Με την ανάληψη της πολιτικής ηγεσίας της χώρας από τον Ταγίπ Ερντογάν, οι στρατηγοί αντιλήφθησαν αμέσως την απειλή του ισλαμιστή πρωθυπουργού και του κινήματος Γκιουλέν που τον στηρίζει, πλην όμως υποτίμησαν τόσο τις ηγετικές του ικανότητες όσο και τις προσδοκίες και ελπίδες που έδωσε στον τουρκικό λαό για δημοκρατία και βελτίωση της οικονομικής του κατάστασης, θέματα στα οποία έγιναν πολύ σημαντικά βήματα. Επίσης, οι μέθοδοι που εφάρμοσαν οι στρατηγοί για να ανατρέψουν την ισλαμική κυβέρνηση δεν συμβάδιζαν με τα δεδομένα της εποχής, με αποτέλεσμα να μην έχουν την υποστήριξη που ανέμεναν τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν τα διάφορα πραξικοπηματικά σχέδια που αποκαλύφθηκαν και οι συλλήψεις δεκάδων Τούρκων αξιωματικών και ο εγκλεισμός τους στη φυλακή.
Ο ρόλος των ισλαμιστών και οι επόμενες κινήσεις τους
....Η συνέχεια εδώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου