ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΤΕΛΟΣ; του Ανθλγου (ΑΠΖ) Βασιλείου Γκαβαρίνα

Όλοι οι στρατιωτικοί, αιφνιδιαστήκαμε ευχάριστα όταν ακούσαμε και διαβάσαμε στα Μ.Μ.Ε. ότι η τρόικα συμφώνησε με το αίτημα της κυβέρνησης να μην γίνουν οι περικοπές, που είχαν προβλεφθεί στο μεσοπρόθεσμο, στους μισθούς και στις συντάξεις μας. Ήταν ίσως το μοναδικό ευχάριστο που ακούσαμε τα τελευταία τρία χρόνια. Άραγε θα έπρεπε να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι για αυτή την εξέλιξη; Άραγε έχουμε (όπως κάποιοι έγραψαν) προνομιακή μεταχείριση έναντι των άλλων εργαζομένων; Μήπως οι στρατιωτικοί είναι παιδιά ενός «ανώτερου Θεού»;

Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι στρατιωτικοί εν ενεργεία και εν αποστρατεία πληρώσαμε μέχρι στιγμής βαρύτατο τίμημα στο βωμό των περικοπών όλων των κυβερνήσεων αλλά και των επιταγών της τρόικας.

Οι περικοπές στους εν ενεργεία έφτασαν και ξεπέρασαν σε κάποιες περιπτώσεις το 50%. Ανάλογο ποσοστό δεν θα συναντήσουμε στον δημόσιο τομέα. Βέβαια αυτοί που σχεδίασαν όλα τα παραπάνω δεν έλαβαν υπόψη τους την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος. Όπως πολλάκις έχουν επιχειρηματολογήσει πολλοί συνάδελφοί μου, ένας μισθός 1000 ευρώ που για όλους τους εργαζόμενους σήμερα θα φαινόταν ικανοποιητικός σε έναν στρατιωτικό δεν επαρκεί για να καλύψει τα βασικά του έξοδα. Γιατί όπως είναι λογικό θα πρέπει από αυτό να καλύψει τη μόνιμη δαπάνη για την εξυπηρέτηση του ενοικίου, δαπάνη στην οποία η σύζυγος δεν μπορεί να συνεισφέρει λόγω της μόνιμης ανεργίας της σαν αποτέλεσμα των συχνότατων μετακινήσεων. Δηλαδή ο μισθός ενός στρατιωτικού αποτελεί και το οικογενειακό εισόδημά του. 

Αυτός είναι ο λόγος που ξαφνικά μέσα σε τρία χρόνια το επίπεδο ζωής των στρατιωτικών έπεσε κάτω από τα όρια της φτώχειας και οδήγησε πολλούς συναδέλφους μας στην απόγνωση. Ο ούτως η άλλως φτωχικός τρόπος ζωής μας άλλαξε προς το χειρότερο. Όλοι ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Η κοινωνία που απαιτούσε από εμάς να είμαστε παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους πολίτες άρχισε να γνωρίζει  τον στρατιωτικό μπαταχτσή, αφερέγγυο, κακοπληρωτή κλπ. Για πρώτη φορά άρχισαν τα στελέχη να ζητούν να σιτίζονται στις μονάδες λόγω ανέχειας. Πράγματα αδιανόητα δηλαδή.

Στους απόστρατους συναδέλφους μας η πολιτεία έδειξε ένα ακόμη πιο σκληρό πρόσωπο. Τους ξεχώρισε από όλους τους υπόλοιπους συνταξιούχους (δημοσίου και ιδιωτικού τομέα) και υπέβαλε τις συντάξεις τους σε πολλαπλές περικοπές. Αυτή η κίνηση δεν ήταν τυχαία ούτε έγινε από λάθος. Ήταν προσχεδιασμένη και στόχευε στην υποβάθμιση του λειτουργήματός μας. Για την ελληνική κοινωνία (η καλύτερα για τους σχεδιαστές του όλου εγχειρήματος) ο στρατιωτικός είναι ένας κατώτερος εργαζόμενος και θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η θέση του στη κοινωνία. Δεν θα υπηρετεί πλέον ένα λειτούργημα με κύρος το οποίο στο παρελθόν ήταν ο στόχος κάθε παιδιού ανεξαρτήτως της οικονομικής και κοινωνικής θέσης της οικογένειάς του, αλλά ένα «αναγκαίο κακό» «μια κατώτερη εργασία» που κάποιοι θα πρέπει να κάνουν.

Δεν έλαβαν υπόψη τους το γεγονός ότι και για τον συνταξιούχο στρατιωτικό η σύνταξη είναι και το οικογενειακό εισόδημα και μάλιστα με την ιδιαιτερότητα ότι δεν υπάρχει δυνατότητα αναπλήρωσης του χαμένου εισοδήματος ούτε από τον ίδιο ούτε από τη σύζυγο του, λόγω του προχωρημένου της ηλικίας και δεκάδων περιοριστικών διατάξεων και νόμων που απαγορεύουν την εργασία σε αυτούς. Κι αν ο εν ενεργεία στρατιωτικός έχει κάποια μικρά περιθώρια αντίδρασης (παραίτηση και έναρξη κάποιου άλλου επαγγέλματος) για τον συνταξιούχο αυτό είναι αδύνατο.

Βέβαια θα πρέπει να μας απαντήσουν οι αποφασίζοντες αν τελικά θα γίνουν  αλλαγές στα μισθολόγια των στρατιωτικών, γιατί ως γνωστό η προηγούμενη συμφωνία με την τρόικα μιλούσε για αλλαγή μισθολογίου στις ένοπλες δυνάμεις και αμοιβή σύμφωνα με τον φέροντα βαθμό. Από εκεί προέκυπταν και οι περικοπές τόσο στους εν ενεργεία όσο και στους συνταξιούχους στρατιωτικούς. Δηλαδή η απόφαση της κυβέρνησης για ακύρωση των περικοπών σημαίνει ότι δεν θα γίνει καμία αλλαγή στο ισχύον σύστημα υπολογισμού μισθών και συντάξεων (μισθολογικός βαθμός); Περιμένουμε απαντήσεις.

Αναμένουμε λοιπόν τις εξελίξεις, ευχόμενοι επιτέλους κάποιοι να αντιληφθούν τις πραγματικές συνθήκες ζωής και εργασίας των στρατιωτικών. Αν επιτέλους μπήκε ένα φρένο στις περικοπές αυτό είναι καλό και δεν θα ήταν σωστό να μην το αναγνωρίσουμε όλοι, ΑΛΛΑ αυτό δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει από σήμερα κιόλας κάποιοι να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν την λύση των προβλημάτων του κλάδου μας. Θέματα όπως: το επίδομα παραμεθορίου, οι  χιλιάδες απλήρωτες υπερωρίες, οι συνεχόμενες εξουθενωτικές μεταθέσεις, το στεγαστικό πρόβλημα, η επαναφορά του παλιού συνταξιοδοτικού καθεστώτος, η στήριξη του Μ.Τ.Σ., και φυσικά η μερική έστω αποκατάσταση των μισθών και των συντάξεών μας, απαιτούν να βρουν μια λύση.

Όλοι εμείς οι στρατιωτικοί ευχόμαστε και ελπίζουμε ότι η ανακοίνωση της ματαίωσης των περικοπών  θα αποτελέσει μια καλή αρχή για την ηθική πρωτίστως και υλική δευτερευόντως αποκατάσταση των στρατιωτικών στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας.

Γκαβαρδίνας Βασίλειος

Ανθλγος (ΑΠΖ)