Καμία Επιείκεια για τους Επίορκους…

     Ποιος δεν απογοητεύθηκε και δεν προβληματίσθηκε με την πληροφόρηση, κατά τη διάρκεια των Άγιων ημερών, για τις ΚΑΝΤΑ-δες του απόστρατου της Αεροπορίας σχετικά με τις μίζες, που ούτε ο ίδιος θυμόταν πόσες και από πού τις πήρε, ο αθεόφοβος. Ποιος δεν αισθάνεται αποτροπιασμό όταν καθημερινά ακούει από ραδιοφώνου και τηλεόρασης ή διαβάζει στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο ότι πιθανόν ακόμα και εν ενεργεία αξιωματικοί να ήταν «καλεσμένοι» στο πάρτι που ρήμαξε τον τόπο και το δημόσιο πλούτο. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκε με τον χειρότερο τρόπο ότι καμία κοινωνική ομάδα και κανένας θεσμός δεν έμεινε αλώβητος, δεν άντεξε στις σειρήνες του εύκολου πλουτισμού, της σήψης και της διαφθοράς που μας έφερε ως χώρα σε αυτή την κάκιστη οικονομική αλλά και το σημαντικότερο ηθική κατάπτωση. Δυστυχώς φαίνεται ότι για ακόμα μια φορά βρήκε εφαρμογή η λαϊκή ρήση «με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις».

     Αφήνοντας ασχολίαστο ότι μέχρι σήμερα, περιέργως, δεν ακούστηκε κανένα όνομα πολιτικού προσώπου αν και αυτοί ήταν που τελικώς ή εξ αρχής αποφάσιζαν για τις προμήθειες οπλικών συστημάτων, ως πρόεδρος του Παραρτήματος Λάρισας της Ένωσης Αποστράτων Αξκων Στρατού, πιστεύοντας ότι εκφράζω τον μέσο απόστρατο, καλώ τις Ενώσεις μας, αν δεν το έχουν ήδη πράξει, να διαγράψουν από τα μητρώα τους τον συγκεκριμένο τέως συνάδελφο, όπως και κάθε άλλον, που αποδειχθεί στο μέλλον διεφθαρμένος και επίορκος. Να εξετασθεί δε, αν ο νόμος το επιτρέπει, να εκπέσει της ιδιότητας του Αξιωματικού, αφού ο ίδιος στην πράξη αποποιήθηκε την τιμή αυτή, καταπατώντας τον όρκο του, πλουτίζοντας παρανόμως και καταχρηστικώς εις βάρος της χώρας του. Το οφείλουμε σε όλους εκείνους τους συναδέλφους μας, που στάθηκαν στο ύψος τους, τίμησαν τον όρκο τους και δεν εκμεταλλεύτηκαν τη θέση που η Πατρίδα τους εμπιστεύθηκε για ίδιον όφελος. Το οφείλουμε σε αυτούς που νυχθημερόν αγωνίζονται σε γη, αέρα και θάλασσα, με κόστος ακόμη και τη ζωή τους, με ελάχιστες απολαβές. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας. Το οφείλουμε στα παιδιά μας.

     του Απόστολου Παπαπαρίση
      Προέδρου ΕΑΑΣ Λάρισας