Η δολοφονία του Βασιλέως Γεώργιου Α’ ( 24 Δεκ 1845 - 5 Μαρ 1913)

«…είναι προτιμότερο να υποφέρει ο βασιλεύς ο ίδιος, παρά να υποφέρει ο λαός και ο τόπος…» Απόσπασμα από  την Πολιτική διαθήκη του Γεωργίου  Α΄.

Στις 17:15, την 5η Μαρτίου 1913, ημέρα Τρίτη, δολοφονήθηκε ο Βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος ο Α΄ στην Θεσσαλονίκη. Τον πυροβόλησε ο Αλέξανδρος Σχοινάς εκ Σερρών, στην συμβολή των οδών Β. Όλγας (τότε Εξοχής) και Αγ. Τριάδος. Ο Γεώργιος επέστρεφε από τον απογευματινό του περίπατο, συνοδευόμενος μόνο από τον υπασπιστή του Ταγματάρχη Φραγκούδη, ο οποίος  συνέλαβε αμέσως τον δολοφόνο.

Η αυτοκτονία του δράστη

Τα κίνητρα της δολοφονίας δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ. Ο Σχοινάς αυτοκτόνησε, πέφτοντας από το παράθυρο του Διοικητηρίου όπου είχε μεταφερθεί για ανάκριση. Ποιοί του όπλισαν το χέρι; Οι Βούλγαροι;  Οι Γερμανοί; Οι Εβραίοι; Οι Τούρκοι; Ο Σχοινάς, φυματικός σε προχωρημένο στάδιο, ήταν παράφρονας ή αναρχικός; Η δολοφονία του Γεωργίου έχει ομοιότητες με αυτή του Προέδρου των ΗΠΑ Τζ. Κέννεντυ, στο Ντάλλας του Τέξας το 1963. Οι αρχές αποδέχθηκαν την εκδοχή του μοναχικού δράστη με προσωπικά κίνητρα, ο οποίος αυτοκτόνησε, προτού ολοκληρωθεί η ανάκριση. Ο Σχοινάς ομολόγησε ότι, ευρισκόμενος στην Αθήνα προ ετών, σε άθλια οικονομική κατάσταση, είχε αποστείλει γράμμα στον Βασιλέα, ζητώντας οικονομική βοήθεια. Δεν έλαβε ποτέ απάντηση και έκτοτε ασπάστηκε αντικαθεστωτικές και αναρχικές ιδέες.

Οι  συνομωσίες δεν λείπουν από καμία σελίδα της ιστορίας  και συνήθως  οι άνθρωποι ικανοποιούνται από τα απίθανα παρά από τα πιθανά. Ο παραμερισμός του Γεωργίου από τον θρόνο πρέπει να αποκλεισθεί σαν κίνητρο. Ήταν κοινό μυστικό ότι σκόπευε με την συμπλήρωση της πεντηκονταετηρίδας, να παραιτηθεί υπέρ του Κωνσταντίνου. Η Θεσσαλονίκη 4 μήνες μετά την απελευθέρωση της, δεν αποτελούσε το ασφαλέστερο μέρος του κόσμου. Μέσα στην πόλη οι Βούλγαροι είχαν μία  μεραρχία, ενώ οι προφυλακές τους, ήσαν εγκατεστημένες λίγα χιλιόμετρα από τις παρυφές της. Φυγάδες, λιποτάκτες, κατάσκοποι και άλλα κακοποιά στοιχεία κινούντο  με άνεση,  εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες επαρκούς αστυνόμευσης, απόρροια της  αλλαγής του διοικητικού μηχανισμού.

Τα αναπάντητα γιατί

Τα εύλογα ερωτήματα που εγείρονται είναι: Γιατί ο Γεώργιος δεν  αισθανόταν την ανάγκη προστασίας; Γιατί ο Πρίγκιπας Νικόλαος, στρατιωτικός διοικητής της πόλεως, δεν φρόντισε για την ασφάλεια του άνακτος; Ο Γεώργιος παρέμεινε στην Θεσσαλονίκη, γιατί με την παρουσία του ήθελε να ισχυροποίηση τη θέση της Ελλάδος, που καταλάβαινε ότι υπονομευόταν στο ρευστό διεθνές περιβάλλον της εποχής. Είναι προφανές ότι κάποιοι δεν τον ήθελαν στην πόλη. Το πεπρωμένο άλλους τους βρίσκει και άλλοι το ψάχνουν. Είναι πιθανό ο Γεώργιος, σαν άλλος Κόδρος, να βάδισε στο εκούσιο πάθος του.  Ο Γεώργιος ο Α΄ κηδεύτηκε στις 20 Μαρτίου στο βασιλικό ανάκτορο στο Τατόι.

Αντιστράτηγος εα Ιωάννης Κρασσάς