«Delete» στην ανωνυμία, ή το διαδίκτυο ως φορέας παραπληροφόρησης

Γράφει ο Δρ. Ιωάννης Παρίσης, Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης

Η βαθιά κρίση που διερχόμαστε έχει οδηγήσει μεγάλο τμήμα συμπατριωτών μας στην αντιμετώπιση των πραγμάτων με φανατισμό, ο οποίος φυσικά δεν είναι καλός σύμβουλος και συχνά οδηγεί σε τρόπους σκέψης και σε ενέργειες που απέχουν από την κοινή λογική και κυρίως από το «μέτρο», όπως μας το δίδαξε και ο Αριστοτέλης.

Το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί ευνοεί αφενός την διασπορά ανακριβών ειδήσεων, κυρίως μέσω του διαδικτύου, αφετέρου την ευπιστία εκ μέρους μεγάλου αριθμού συμπατριωτών μας. Πάρα πολλοί μάλιστα, προωθούν (αναμεταδίδουν), τελείως άκριτα, τα ηλεκτρονικά μηνύματα που λαμβάνουν, με συνέπεια η σύγχυση και η παραπληροφόρηση να είναι βαθιά. Τα παραδείγματα είναι καθημερινά και δεν ξέρει κανείς από πού να πρωτοφυλαχθεί.

Πλέον των ανωτέρω υπάρχει και το θέμα των ανωνύμων σχολιαστών οι οποίοι ενδημούν σε πολλές ιστοσελίδες. Φυσικά δεν
αναφέρομαι στα αθώα σχόλια που έχουν να κάνουν, για παράδειγμα, με τη μόδα ή με απόψεις για το… καλύτερο αυτοκίνητο. Αναφέρομαι σ’ εκείνα τα σχόλια που προσβάλουν πρόσωπα, θεσμούς, σύμβολα, ή ακόμα αφορούν στην ασφάλεια της χώρας. Τα άτομα αυτά –συνήθως χαμηλού επιπέδου μορφώσεως και IQ-, βγάζουν τα απωθημένα τους κατηγορώντας, συκοφαντώντας, ακόμη και βρίζοντας, καλυπτόμενα πίσω από την ανωνυμία που τους παρέχει το διαδίκτυο.

Ο καθένας μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το πρόβλημα. Ένα συκοφαντικό σχόλιο μπορεί να διαψευστεί από κάποιους άλλους που γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά το κακό θα έχει γίνει. Η ταχύτητα διάδοσης των ειδήσεων στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένων φυσικά των «μέσων κοινωνικής δικτύωσης» – γνωστών ως «social media» – είναι τεράστια και κατά συνέπεια, οποιαδήποτε εκ των υστέρων διάψευση έχει μικρή αξία.

Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη και μια άλλη διάσταση του προβλήματος. Το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι η «χαρά» των υπηρεσιών πληροφοριών παγκοσμίως. Εκτός από την άνετη συλλογή πληροφοριών για πρόσωπα, καταστάσεις, οργανισμούς κλπ, τα οποία αφρόνως παρέχουν πολλοί δια του διαδικτύου, είναι δυνατή η χρησιμοποίησή του από τις υπηρεσίες αυτές και για τη διασπορά ψευδών πληροφοριών καθώς και για την διεξαγωγή ψυχολογικών επιχειρήσεων.

Τίθεται εν προκειμένω το εξής απλό ερώτημα: Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι ανώνυμοι καθημερινοί σχολιογράφοι που συκοφαντούν, διαβάλλουν, εκθέτουν, αποπροσανατολίζουν; Είναι απλά κάποιοι που βγάζουν τα απωθημένα τους κατά της ηγεσίας του στρατεύματος ή της πολιτικής εξουσίας της χώρας; Μήπως ανάμεσά τους είναι και άτομα ξένων υπηρεσιών, από οποιοδήποτε μέρος της Γης που έχουν λόγους –ή και αποστολή-, να δημιουργούν σύγχυση, έλλειψη εμπιστοσύνης προς την ηγεσία, μείωση του φρονήματος, παραπληροφόρηση, κλπ; Όλα δηλαδή εκείνα που γνωρίζουμε ότι αποτελούν αντικειμενικούς σκοπούς των ψυχολογικών επιχειρήσεων.

Επ’ αυτών επισημαίνω τα εξής:

· Συχνά κυκλοφορούν στο διαδίκτυο απίθανες ειδήσεις για πολιτικές, στρατιωτικές, ακόμα και θρησκευτικές ηγεσίες, αποδίδοντας μάλιστα ρόλους προδοτικούς και άλλα συναφή.

· Κυκλοφορούν φανταστικά σενάρια για υπεροπλία των αντιπάλων μας, για ανικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων να επιτελέσουν την αποστολή τους, για ανικανότητα της ηγεσίας και των επιτελείων.

· Δημοσιεύονται και αναμεταδίδονται φανταστικές ειδήσεις για ξένα στρατιωτικά ή αστυνομικά τμήματα που έρχονται στην Ελλάδα από την «κακιά» Ευρωπαϊκή Ένωση, για… υπόγειες βάσεις, για αδυναμία φύλαξης των συνόρων μας, για “επιβεβαίωση” προφητειών και ένα σωρό άλλα παρόμοια.

· Μας καλούν να συμμετάσχουμε σε δημοσκοπήσεις χωρίς να ελέγχουν την προέλευση, τον σκοπός, αλλά ακόμη και τον χρόνο. Κάποιοι προωθούν ευρέως μια πρόσκληση σε δημοσκόπηση, για θέμα που έχει λήξει προ τριετίας (!!!) επειδή οι ίδιοι… μόλις το ανακάλυψαν.

Όλα αυτά είναι ανυπόγραφα, δηλαδή έχουν άγνωστη πηγή (κάτι θυμόμαστε περί «φαιάς» ή «μαύρης» προπαγάνδας όσοι διδαχθήκαμε Ψυχολογικές Επιχειρήσεις!). Παρά ταύτα, πολλοί είναι εκείνοι που τα δημοσιεύουν σε ιστοσελίδες, κι ακόμη περισσότεροι εκείνοι που τα αναμεταδίδουν ευρέως, χωρίς να κάνουν την απλή σκέψη: «Τι προωθώ; Ποιος είναι ο συντάκτης, Πώς γνωρίζω αν είναι αληθή; Μήπως άθελά μου καθίσταμαι «βαποράκι» κάποιων που έχουν τους δικούς τους σκοπούς; Μήπως τελικά κάνω κακό στην Πατρίδα μου;

Πολλοί μάλιστα, χωρίς να ελέγξουν στοιχειωδώς την ακρίβεια της πληροφορίας που λαμβάνουν, την αναμεταδίδουν βγάζοντας μάλιστα συχνά και συμπεράσματα περί «εθνικής προδοσίας» και αποδίδοντας ευθύνες. Βεβαίως στη συνέχεια διαψεύδονται από την ίδια την πραγματικότητα, όμως το κακό έχει γίνει. Προφανώς δεν τους ενδιαφέρει το ότι κινδυνεύουν να γελοιοποιηθούν, όταν αργότερα αποκαλυφθεί ότι έπεσαν θύματα παραπληροφόρησης.

Θα μπορούσαν να αναφερθούν πάμπολλα παραδείγματα ανακριβών σεναρίων και πληροφοριών, σε πολλές από τις οποίες ο γράφων έχει δώσει διά του διαδικτύου αναλυτικές απαντήσεις με πλήρη τεκμηρίωση. Αυτό όμως δεν αποτελεί λύση, για τους λόγους που ήδη ανεφέρθησαν. Η λύση είναι –μέχρι να υπάρξει κάποια νομοθετική ρύθμιση απαγόρευσης της ανωνυμίας στο διαδίκτυο– να μη μεταδίδουμε άκριτα ότι λαμβάνουμε ή ότι «ανακαλύπτουμε» στην οποιαδήποτε ιστοσελίδα. Η ανωνυμία στο διαδίκτυο πρέπει να αντιμετωπίζεται με το “Delete”.

http://parisis.wordpress.com