Ξεκινήσαμε με έναν μέλανα
ζωμό κι ένα «μολών λαβέ»·
φθάσαμε αισίως στο «εν
τούτω νίκα» και σε μιαν Αγιά Σοφιά·
προχωρήσαμε σ’ ένα «ελευθερία ή θάνατος» με ένα τσίπουρο κι ένα ξερίχι·
ανεβήκαμε σ’ ένα «όχι»
και σ’ ένα «αέρα!» με κρυοπαγήματα πυρπολούμενου στήθους·
ξελαρυγγιαστήκαμε φωνάζοντας «ψωμί, παιδεία, ελευθερία»,
για να καβαληκέψουμε, επί τέλους! ένα αστραφτερό καλάμι
διπλού διαφορικού ελληναράδικο, φιλοσοφούντες φραπεστί,
ρεβόμενοι αστακομακαρονάδα και τιραμισού πατροπαράδοτο,
ώσπου να προσγειωθούμε – Oh Mon
Dieu! σε ένα «Ότι έχετε ευχαρίστηση».
[Μου το έστειλαν με μια σημείωση ότι το έγραψε ένας μητροπολίτης]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου