Βαρύτατες ευθύνες στην Θράκη

Του Σάββα Καλεντερίδη

Ίσως η μακροβιότερη θεατρική παράσταση στον κόσμο, μετά το «Φάντασμα της Όπερας, να είναι αυτή που παίζεται στη Θράκη, με μόνιμο πρωταγωνιστή τον πρόξενο της Τουρκίας στην Κομοτηνή, σε δεύτερο ρόλο τους εγκάθετους του προξενείου και σε ρόλο κομπάρσου, τους ιθύνοντες του Ελληνικού κράτους, που -στη συντριπτική τους πλειοψηφία- κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, τη στιγμή που η Τουρκία προωθεί τα αποτρόπαια σχέδιά της στην περιοχή.

Όλα αυτά τα χρόνια, το Ελληνικό Υπουργείου Εξωτερικών, παραβιάζοντας κάθε έννοια λογικής αλλά και υπηρεσιακής ευθύνης, επέτρεψε στον Τούρκο πρόξενο να υποκαταστήσει το ελληνικό κράτος και, δρώντας κυριολεκτικά ανενόχλητος και εκτός των αρμοδιοτήτων του (που ορίζονται σαφώς από τη Συνθήκη της Βιέννης και πρέπει να περιορίζονται μόνο σε γραφειοκρατικά ζητήματα που αφορούν πολίτες κατόχους τουρκικών διαβατηρίων και χορηγήσεις θεωρήσεων εισόδου σε αλλοδαπούς) να δημιουργήσει έναν παρακρατικό και παραστρατιωτικό μηχανισμό, που επιβουλεύεται την ακεραιότητα της πατρίδας μας. Για το ζήτημα αυτό υπάρχουν
απτές αποδείξεις και το ελληνικό κράτος πρέπει να σταθμίσει τον τρόπο με τον οποίο θα χειριστεί το θέμα σε εσωτερικό, διμερές αλλά και διεθνές επίπεδο και κυρίως σε επίπεδο ΝΑΤΟ, όπου υποτίθεται ότι είμαστε σύμμαχοι!

Όμως, εκτός από τις τεράστιες ευθύνες του υπουργείου εξωτερικών, τεράστιες ευθύνες έχουν και οι λοιπές αρχές του ελληνικού κράτους που υπάρχουν στην περιοχή, οι οποίες δεν έπραξαν τίποτε για να αποκαλύψουν το δίκτυο των πρακτόρων του προξενείου που κινητοποίησε τον κόσμο εναντίον των Ελλήνων ηθοποιών που κινδύνεψαν να λυντσαριστούν στον Εχίνο, όπως και εναντίον του γαλλικού τηλεοπτικού συνεργείου, στις Θέρμες της Ξάνθης, όπου οι Γάλλοι δημοσιογράφοι ήλθαν αντιμέτωποι με τους φανατισμένους παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς του τουρκικού προξενείου.

Και στις δυο ανωτέρω περιπτώσεις ο εισαγγελέας όφειλε να ζητήσει την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των πρωταγωνιστών των επεισοδίων, για να αποκαλυφθεί ο κεντρικός παρακρατικός και παραστρατιωτικός ρόλος του προξενείου.

Σε ανάλογες ενέργειες θα έπρεπε να προβούν και οι λοιπές αρμόδιες αρχές του ελληνικού κράτους, πάντα στα πλαίσια των νόμιμων αρμοδιοτήτων τους.

Αντ’ αυτού, αφέθηκε ο πρόξενος και οι μηχανισμοί του να δρουν εντελώς ανενόχλητα, γι’ αυτό, εκμεταλλευόμενοι τη χειμερία νάρκη του ελληνικού κράτους, δεν πτοήθηκαν να απειλήσουν ευθέως τον ιμάμη του χωριού Σώστης Κομοτηνής, ο οποίος αρνήθηκε να προσχωρήσει στην παράνομη τουρκοσυμμορία, ενώ, παρά το διάβημα διαμαρτυρίας του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών, το οποίο μάλλον έγραψαν στα οθωμανικά τους στιβάνια, φρόντισαν να επεκτείνουν τη δράση τους και στη Ρόδο, όπου και πάλι παρακρατικοί απείλησαν και επιτέθηκαν εναντίον του νόμιμου ιμάμη της Ρόδου, επειδή δεν υποχωρούσε υπέρ του παρακρατικού που ήθελε να τοποθετήσει εκεί η Άγκυρα.

Και στην περίπτωση αυτή, παρότι επενέβη ο εισαγγελέας και είχαμε καταδικαστική απόφαση, δεν ζητήθηκε η άρση του απορρήτου των τηλεφώνων των δραστών, ο ένας εκ Θράκης και ο άλλος εκ Τουρκίας, για να διαπιστωθεί αν ανήκουν σε συμμορία που δρα παράνομα και υπό τον συντονισμό του προξενείου.

Τέλος, η εγκληματική αδιαφορία των ελληνικών αρχών επισφραγίζεται με τον έλεγχο που έκανε συνεργείο του ΣΔΟΕ, μετά από καταγγελία, σε κυλικείο που λειτουργούσε επί δεκαετίες υπό την ευθύνη και στο χώρο της «Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής», χωρίς άδεια λειτουργίας, ΑΦΜ και ταμειακή μηχανή. Και αναρωτιέται κανείς: Αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη καταγγελία που κινητοποίησε το ΣΔΟΕ, πόσες ακόμα δεκαετίες θα λειτουργούσε το συγκεκριμένο κυλικείο-θερμοκήπιο παρακρατικών και παραστρατιωτικών, πάντα υπό την ευθύνη του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής; Τα γεγονότα που αναφέραμε είναι μόνο λίγα κομμάτια που παζλ της καραμπινάτης και εξοφθάλμως παράνομης δράσης του προξενείου της Κομοτηνής.

Αν ξυπνήσουν επιτέλους οι αρμόδιες υπηρεσίες του ελληνικού κράτους και αρχίσουν να αποκαλύπτουν έναν προς έναν τους παράνομους παρακρατικούς και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς που δρουν στη Θράκη, θα βρεθούν και τα τεκμήρια που στοιχειοθετούν τουλάχιστον το αδίκημα της σύστασης συμμορίας υπό το συντονισμό του προξενείου.

Για παράδειγμα, αν ζητήσουν την άρση του απορρήτου των εισερχομένων και εξερχομένων κλήσεων των δραστών της επίθεσης εναντίον του ιμάμη του Σώστη Κομοτηνής και του ιμάμη της Ρόδου, καθώς και των φοροκλεπτών της Κομοτηνής, θα διαπιστώσουν ότι στην κορυφή της πυραμίδας στέκει ο αγέρωχος ο Τούρκος πρόξενος και αμέσως από κάτω οι άλλοι «αρμόδιοι» για τη συγκρότηση των ειδικών ομάδων.

Ιδού η Ρόδος λοιπόν, ιδού και το ...πήδημα!!!