Να έρχεσαι παιδί μου... Ποίημα - κάλεσμα μητέρας στην κόρη της....

Στην κόρη μου.
Σαν σε βλέπω να έρχεσαι ψυχή μου,
ψηλώνει θαρρείς ο ίσκιος μου...
αγκαλιά παίρνει ένα σύννεφο,
αγγίζει ουρανό.
Ήλιου χαμόγελα κολυμπούν στα μάτια...
ως και αυτή χαμογελά,
η μικρούλα του κήπου ροδιά.
Τριαντάφυλλο ολάνοιχτο η αγκαλιά,
με λαχτάρα περισσή,
με αγάπη να σε σφίξει καρτερεί.
Ζάχαρη και καραμέλλα τα λόγια σου,
τρέχουν τα βάζα να μαζέψουν
τα γιασεμάκια της φωνής σου.
Σαν έρχεσαι καρδιά μου,
χάνονται οι κουρτίνες μελαγχολίας,
καλοσωρίζω την αύρα δροσιάς,
ανοίγει διάπλατα τις πόρτες
στη χαρά η ψυχή.
Σαν έρχεσαι λουλούδι μου,
μεγαλώνει το σπίτι
να χωρέσει την ευτυχία μου.
Γιορτή τρανή στήνουν στην αυλή
φεγγαραχτίδες κι αστέρια,
μέχρι το ρόδινο φόρεμα
φανεί της χαραυγής.
Να έρχεσαι παιδί μου...
να λύνονται οι κόμποι στον λαιμό,
να τρέχει της χαράς το δάκρυ.
Να έρχεσαι παιδί μου...
να έρχεσαι...να ξοδεύω την αγάπη μου.

Το βρήκα στη σελίδα του fb "Η ποίηση δεν είναι επάγγελμα, είναι μοίρα!" - Eleana Strimenea, μου άρεσε και το ανήρτησα.