Η απόβαση της Νορμανδίας του Ιωάννη Κρασσά

«Δεν υπάρχει δόξα στον πόλεμο που να αξίζει το αίμα που κοστίζει»

Στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ

     Την 06:30 της 6ης Ιουνίου του 1944, πέντε  Μεραρχίες Πεζικού (2 Αγγλικές, 2 Αμερικανικές,1 Καναδική), αποβιβάσθηκαν σε προκαθορισμένες παραλίες στην χερσόνησο Κοταντέν, στις ακτές της Νορμανδίας της  Βόρειας Γαλλίας. Τις πρώτες πρωινές ώρες της ίδιας ημέρας 3 Μεραρχίες Αλεξιπτωτιστών (2 ΗΠΑ, 1 Μ. Βρετανία) ρίφθηκαν  στα μετόπισθεν των Γερμανικών δυνάμεων, προκειμένου να εμποδίσουν την αποστολή ενισχύσεων προς τις ακτές. Επί τρεις μήνες πριν την ημέρα της αποβάσεως, 2.000 βομβαρδιστικά κατέστρεφαν το συγκοινωνιακό δίκτυο (κυρίως το σιδηροδρομικό), τις αποθήκες
εφοδίων και τα κέντρα επικοινωνιών του εχθρού, σε βάθος 200 χιλιομέτρων από τις ακτές.

Η προπαρασκευή

     Για την μεγαλύτερη αμφίβια επιχείρηση της ιστορίας συγκεντρώθηκε μια κολοσσιαία δύναμη. Το αποβατικά στρατεύματα  ανερχόταν σε 1,5 εκατομμύρια άνδρες. Για την μεταφορά τους χρησιμοποιήθηκαν 4.000 αποβατικά πλοία διαφόρων τύπων και 2.000 εμπορικά. Ο αποβατικός στόλος υποστηρίχθηκε από 1000 πολεμικά πλοία. Την  αεροπορική υποστήριξη παρείχαν 4.000 αεροσκάφη διαφόρων τύπων. Διοικητής της επιχειρήσεως που έφερε την ονομασία «Επικυρίαρχος» (OVERLORD), ορίσθηκε ο στρατηγός 4 αστέρων του στρατού των ΗΠΑ, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Διοικητής των Γερμανικών δυνάμεων (2 στρατιές) που αμυνόντουσαν των  Γαλλικών ακτών ήταν ο Γερμανός Στρατάρχης Έρβιν Ρόμμελ. Το πολυδιαφημισμένο τείχος του Ατλαντικού απεδείχθη ανίκανο να αποκρούσει τα συμμαχικά στρατεύματα.

Τα κλειδιά της νίκης

     Τα σημεία στα οποία  οι σύμμαχοι αιφνιδίασαν την γερμανική στρατιωτική ηγεσία ήταν: α. Η ακτή αποβάσεως. Οι ακτές που επιλέγηκαν  ήσαν αβαθείς και δεν υπήρχαν λιμένες για την αποβίβαση βαρέων οχημάτων και εφοδίων. Αρκετές ημέρες μετά την απόβαση οι Γερμανοί πίστευαν ότι, η απόβαση στη Νορμανδία αποτελούσε  παραπλανητική ενέργεια. β. Η ημερομηνία αποβάσεως. Η 6η Ιουνίου αποτελούσε ένα διάλλειμα της κακοκαιρίας που επικρατούσε  τις ημέρες εκείνες. Οι μετεωρολογικοί σταθμοί στην Γροιλανδία και την Ισλανδία παρείχαν  πρόγνωση  για τον καιρό την οποία δεν διέθεταν οι Γερμανοί. Την δύσκολη απόφαση για την ημέρα διεξαγωγή της επιχειρήσεως, έλαβε ο Αιζενχάουερ προσωπικά. γ. Οι λιμένες  Μάλμπερι (Muberry Harbors). Για την αντιμετώπιση της ελλείψεως λιμένων, προετοιμάστηκαν προκατασκευασμένοι συναρμολογούμενοι τεχνητοί  λιμένες. δ. Παραγωγή νέων μέσων. Χρησιμοποιήθηκαν  διασκευασμένα άρματα διάνοιξης ναρκοπεδίων, ζεύξης τάφρων και άρματα με ικανότητα πλεύσεως. Η επιχείρηση οργανώθηκε με πολύ μυστικότητα, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Η τραγική κατάληξη της επιχειρήσεως στην Διέππη το 1942, αποτέλεσε ένα καλό μάθημα, προκειμένου να αποφευχθούν τα ίδια λάθη. Στην απόβαση συμμετείχαν οι κορβέτες του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, «Τομπάζης» και Κριεζής».

Οι απώλειες

     Την 6η Ιουνίου αποβιβάστηκαν στην ακτή 156.000 άνδρες. Οι απώλειες ανήλθαν σε 10.000 εκ των οποίων οι 2.500 ήσαν νεκροί. Τις περισσότερες απώλειες είχε η Iη Μεραρχία Πεζικού των ΗΠΑ στην παραλία «ΟΜΑΧΑ». Η επιχείρηση θεωρήθηκε ότι ολοκληρώθηκε την 30 Ιουνίου 1944, όταν πλέον εδραιώθηκε το προγεφύρωμα το οποίο είχε εύρος 45 χιλιομέτρων. Μέχρι τότε είχαν μεταφερθεί στην Γαλλία 850.000 άνδρες, 150.000 οχήματα και 570.000 τόνοι προμηθειών.  Η απόβαση σήμανε την αρχή του τέλους του Χίτλερ. Ένδεκα μήνες μετά η Γερμανία παραδιδόταν  άνευ όρων.

Αντγος εα Ιωάννης Κρασσάς

f.oineas@yahoo.com