Λυγερός Νίκος - Ποιήματα, άρθρα και βίντεο για την ΑΟΖ

Η αλήθεια της ΑΟΖ

     Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται όλοι σε σχέση με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, είναι ο σάλος που προκαλεί στο κατεστημένο. Διότι η ΑΟΖ δεν αναδεικνύει μόνο δομικά εσωτερικά προβλήματα του κρατικού φορέα αλλά και ολόκληρης της πολιτικής που δεν είναι εθνική. Τώρα ο ελληνικός λαός έχει κατανοήσει απόλυτα τη σημασία της ΑΟΖ, ακόμα και αν μερικοί αποφεύγουν να μιλήσουν γι’αυτό το θέμα για να μην εμπλακούν σε πόλεμο οικονομικών συμφερόντων. Κι όμως αυτό είναι απαραίτητο διότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει κι άλλη οικονομική πίεση λόγω της αδράνειας της Βουλής να θεσπίσει την ΑΟΖ. Διότι αυτό είναι το θέμα τώρα και αυτή είναι η αλήθεια. Η ΑΟΖ ως καταλυτικό πλαίσιο αναδεικνύει στρατηγικές συμπεριφοράς σε σχέση με την πατρίδα μας. Υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία και μάλιστα ιστορικά με την Κύπρο, ότι δεν στέκει καμιά επιφύλαξη διότι δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένα εμπόδιο. Είναι η πρώτη φορά που σε εκλογές αναφέρεται επί του πρακτέου το θέμα της ΑΟΖ ενώ υπάρχει από το 1982. Δεν έχει πια σημασία να κατηγορούμε την απραξία του παρελθόντος διότι μπορεί να μην είχαμε και όλες τις τεχνικές γνώσεις επί του θέματος. Τώρα όμως ακόμα και η τεχνολογία έχει εξελιχθεί και μας δίνει πρόσβαση σε κοιτάσματα που ήταν αδιανόητα πριν μερικά χρόνια. Κατά συνέπεια, τώρα η αλήθεια της ΑΟΖ καταδεικνύει τους τεχνητούς σκοπέλους που βάζουν μερικοί για να καθυστερήσουν την απόκτηση εκ μέρους της Ελλάδας ενός δικαιώματος που έχει από το 1982. Τώρα φαίνονται πραγματικά οι εχθροί της ΑΟΖ διότι δεν υπάρχουν πια επιστημονικά προσχήματα. Το φυσικό αέριο δεν είναι πια ένα όραμα αλλά μια ιστορία. Η ΑΟΖ δεν είναι μια μόδα αλλά η επόμενη πραγματικότητα. Αρκεί να τη θέλουμε πραγματικά και να μην εγκλωβιστούμε στις παραδοσιακές τάσεις και σε ψευτοδιλήμματα που δεν προσφέρουν τίποτα στην Ελλάδα. Η απλή αναδρομή στην κυπριακή ΑΟΖ δείχνει ξεκάθαρα το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται για να ξεφύγουμε από αυτήν την οικονομική παγίδα. Με τη θέσπιση τα δεδομένα θα αλλάξουν άμεσα. Αυτό είναι γνωστό στους ειδικούς που δεν ψεύδονται αλλά και στους Ευρωπαίους. Κατά συνέπεια αυτή η στρατηγική κίνηση επηρεάζει άμεσα τους οικονομικούς παράγοντες και ενισχύει τη θέση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή είναι η αλήθεια της ΑΟΖ. 

Αθλιότητα πολιτικής σκέψης

     Όταν υπάρχουν σοβαρά εθνικά θέματα, εμφανίζεται η αθλιότητα της πολιτικής σκέψης. Είχαμε και στο παρελθόν τουλάχιστον στην Κύπρο ένα τετραπέρατο παράδειγμα με τις αντιδράσεις ενάντια στον Τάσσο Παπαδόπουλο. Ενώ ήταν ο Πρόεδρος της Κύπρου που πέτυχε την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, ενώ πέτυχε τη θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ και τη συμφωνία με τον Λίβανο, αλλά και την γαλλοκυπριακή συμμαχία, στις επόμενες εκλογές δεν κατάφερε να περάσει το δεύτερο γύρο. Η αθλιότητα της κυπριακής πολιτικής σκέψης εστιάστηκε αποκλειστικά σε εσωτερικά προβλήματα που βέβαια δεν είχαν καμία σχέση με τα κατεχόμενα, τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες. Έτσι η κομματική προσέγγιση κατάφερε να εξουδετερώσει τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Τώρα στην Ελλάδα βλέπουμε συζητήσεις που αφορούν κυριολεκτικά πολιτικάντικες λεπτομέρειες να μετατρέπονται σε κυρίαρχες συζητήσεις, λες και δεν υπάρχουν σοβαρά εθνικά θέματα. Σε αυτές τις εκλογές, το μοναδικό κριτήριο που έχει νόημα είναι το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Και αν δεν το προσέξουμε με επιμονή θα καταφέρουμε τεχνητά να μετατρέψουμε ασήμαντα ζητήματα σε ουσιαστικά. Ένα απλό παράδειγμα είναι το θέμα του Ευρώ. Δεν έχουμε καμία διάθεση να βγούμε από την Ευρωζώνη και βέβαια το ίδιο ισχύει και για τους Ευρωπαίους Εταίρους. Πράγμα που σημαίνει ότι επί του πρακτέου δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με αυτό το θέμα. Επιπλέον δεν υπάρχει καν νομοθεσία που επιτρέπει την αποχώρηση από την Ευρωζώνη, δίχως την αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όμως έχουν άτομα και μάλιστα ειδικούς που συζητούν αυτό το θέμα λες και είναι όντως ουσιαστικό. Σε ένα πλαίσιο που δεν προβλέπει καν την αυτοδυναμία ως σενάριο, θα ήταν πιο αποτελεσματικό, σε στρατηγικό επίπεδο ποια κόμματα θέλουν όντως να θεσπίσουν την Ελληνική ΑΟΖ και να μπουν στη διαδικασία της εκμετάλλευσης για να ξέρουμε ποια μπορεί να είναι με ορθολογική πολιτική συμμαχία εθνικής εμβέλειας. Αλλιώς τα άλλα είναι απλώς και μόνο για τις εκλογές. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτή την αθλιότητα της πολιτικής σκέψης αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε την πατρίδα μας να αναπτυχθεί και να γίνει ένας σημαντικός γεωπολιτικός παίκτης, για να βγούμε από αυτή την οικονομική κρίση όσο πιο γρήγορα γίνεται.

ΑΟΖ και γελοιότητες

     Η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπάρχει από το 1982 και το πλαίσιο της θέσπισης είναι ξεκάθαρο. Εδώ και χρόνια παλεύουμε όλοι μας για να γίνει γνωστό το θέμα της ΑΟΖ, έτσι ώστε ο ελληνικός λαός ν’ αντιληφθεί ότι πρόκειται για μια στρατηγική κίνηση που προσφέρει μία οικονομική λύση. Κι ακόμα και φέτος, το 2012, το έτος της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, έχουμε άσχετους που δεν φοβούνται το γελοίο. Αυτοί πιστεύουν ότι η θέσπιση της ΑΟΖ δεν γίνεται μονομερώς. Με αυτές τις δηλώσεις αποδεικνύουν ότι δεν έχουν ιδέα για το Δίκαιο της Θάλασσας που έχει υπογράψει η Ελλάδα. Επιπλέον, θεωρούν ότι είναι υπερεθνικιστική αυτή η προσέγγιση, ενώ πρόκειται απλώς για την κανονική διαδικασία. Κι αν δεν έφτανε αυτό, χρησιμοποιούν και το παράδειγμα της Κύπρου για να φοβίσουν το λαό στην Ελλάδα. Ενώ η πραγματικότητα είναι απλή και τη γνωρίζουμε από κοντά! Ο Τάσσος Παπαδόπουλος θέσπισε την κυπριακή ΑΟΖ το 2004, μονομερώς βέβαια, αφού αυτό προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας. Υπενθυμίζουμε ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου είχε γίνει το 2003, όταν η Κύπρος δεν είχε ενταχθεί ακόμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα ήταν καλό λοιπόν, οι πολιτικοί που θέλουν να παίξουν ένα ρόλο εθνικό να διαβάζουν και τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις, για να μην γελοιοποιούνται σε κάθε τους αναφορά. Ωραία η κομματική γλώσσα για τις εκλογές, αλλά με το θέμα της ΑΟΖ που είναι υπερκομματικό, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και προσεκτικές, αλλιώς η ασχετοσύνη φαίνεται αμέσως και δεν υπάρχει τρόπος κάλυψης. Άρα το λέμε και πάλι ακόμα μία φορά με τα ίδια λόγια. Η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται πάντα μονομερώς. Αυτό προβλέπεται και τίποτα άλλο. Δεν έχει σχέση με πολιτικές τάσεις, είναι απλώς το Δίκαιο της Θάλασσας. Οι αξιόλογοι πολιτικοί το ξέρουν όλοι πλέον, ας το μάθουν και οι άλλοι, για να μην καθυστερούμε άλλο με γελοιότητες, διότι το 2012 θα είναι το έτος της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ. Proclamation of the Exclusive Economic Zone - 2004
http://www.un.org/Depts/los/LEGISLATIONANDTREATIES/PDFFILES/cyp_2004_eez_proclamation.pdf 

Ποιος θέλει πραγματικά την ΑΟΖ 

     Κάθε ψηφοφόρος πρέπει να απαντήσει στο φυσιολογικό ερώτημα: Ποιος θέλει πραγματικά την ΑΟΖ; Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να συμβάλλει στον αγώνα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Διότι μερικοί μιλούν για την ΑΟΖ, μόνο και μόνο επειδή βλέπουν ότι τη θέλει ο ελληνικός λαός. Ενώ σκέφτονται απλώς την καριέρα τους, είτε ως βουλευτής, είτε ως δημοσιογράφος, είτε ως κομματόσκυλο. Σε κάθε περίπτωση αυτοί δεν πρόκειται να δώσουν καμιά μάχη και βέβαια θα είναι από τους πρώτους που θα εγκαταλείψουν το πεδίο μάχης, αν τα πράγματα γίνουν πιο δύσκολα. Η ΑΟΖ θέλει πραγματικούς μαχητές, αλλιώς δεν θα μπορέσει να επιβληθεί λόγω των οικονομικών συμφερόντων που έχουν μερικοί που προτιμούν τη μιζέρια της Ελλάδας παρά την ανάπτυξή της. Διότι, όπως λέει ξεκάθαρα ο Αντώνης Φώσκολος, θέσπιση της ΑΟΖ σημαίνει και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων κάτω από την Κρήτη, δηλαδή φθηνό φυσικό αέριο, φθηνή κιλοβατώρα, φθηνή ενεργειακή πρώτη ύλη. Αυτές οι σκέψεις δεν είναι τυχαίες και υποστηρίζουν επί του πρακτέου την υλοποίηση της ΑΟΖ προς όφελος της πατρίδας μας. Με την ΑΟΖ γρήγορα μπορούμε να καταλάβουμε ποιοι είναι οι λεγόμενοι πραγματικοί πατριώτες. Διότι θέλει κότσια για να γίνει και όχι μόνο λόγια. Απλώς το επιστημονικό υπόβαθρο δεν μπορεί πια να λειτουργήσει ως πρόσχημα της ανεπάρκειας, της αδράνειας και της απραξίας, αφού τώρα γνωρίζουμε καλά το θέμα στο επίπεδο των μαθηματικών, της φυσικής, της σεισμολογίας, της γεωλογία και της χημείας. Κατά συνέπεια, τώρα βρίσκονται όλα σε πολιτικό επίπεδο. Επιπλέον, ξέρουμε ότι πολλοί πολιτικοί είναι απόλυτα ενημερωμένοι για το θέμα της ΑΟΖ, άρα καμιά δικαιολογία δεν ισχύει. Πρέπει ο καθένας να πάρει τις ευθύνες του, αν θέλει πραγματικά, ουσιαστικά και αποτελεσματικά να βοηθήσει τον ελληνικό λαό. Αλλιώς είναι μόνο λέξεις, ενώ χρειαζόμαστε έργα για την ΑΟΖ. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, προσεκτικά ποιοι πολιτικοί προωθούν όντως το θέμα της ΑΟΖ, για να ξέρουμε επιτέλους ποιοι θέλουν στην ουσία να παράγουν ένα έργο και όχι απλώς να δίνουν υποσχέσεις, ενώ το πρόβλημά τους είναι απλώς η νίκη στις εκλογές. Διότι το θέμα της ΑΟΖ δεν θα εξαφανιστεί μετά τις εκλογές. Τότε είναι που θα πάρει όλη την δύναμη του, για να υποστηρίξει την Ελλάδα στις δύσκολες μέρες που θα περάσει λόγω των οικονομικών πιέσεων που θα δεχτεί. Στρατηγική χρειαζόμαστε με εθνική εμβέλεια και όχι κουτσομπολιά της γειτονιάς για να αλλάξουν οριστικά τα πράγματα.