---> Το παρόν blog έχει σταματήσει να ανανεώνεται από 31 Ιουλίου 2014. Το ΝΕΟ επίσημο blog είναι "http://www.eaas-larisas.blogspot.gr/" <----

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Λυγερός Νίκος - Η ΑΟΖ ως αξιολογία των εκλογών - Τα νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου - Σκάκι και Μικρά Ασία

Η ΑΟΖ ως αξιολογία των εκλογών
     Ανάμεσα στα εθνικά θέματα, υπάρχει ένα που έχει αποκτήσει ιδιαίτερη αξία τον τελευταίο καιρό: είναι η ΑΟΖ. Ενώ υπάρχει ως θεωρητική οντότητα από το 1982, μόνο πρόσφατα έγινε μαζικά γνωστή στο ελληνικό γίγνεσθαι. Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία καθυστέρησης της θέσπισης της από την Ελλάδα. Κατά συνέπεια, ανήκει στις πιο σημαντικές εκκρεμότητες του ελληνικού κράτους, το οποίο δεν πρέπει να απεμπολήσει τα δικαιώματά του. Έτσι η ΑΟΖ αποτελεί τώρα ένα κριτήριο για τις επόμενες εκλογές και θα πρέπει σιγά σιγά όλα τα κόμματα να δεσμευτούν με τυπικό ή τουλάχιστον άτυπο τρόπο, έτσι ώστε να συμμετάσχουν όλα στην εθνική προσπάθεια της θέσπισής της. Βέβαια, αυτή η τοποθέτηση δεν είναι ικανή συνθήκη, διότι θα πρέπει να υπάρξουν και διαπραγματεύσεις με τα άλλα κράτη όσον αφορά στην οριοθέτησή της, αλλά είναι σίγουρα απαραίτητη. Με άλλα λόγια, η ΑΟΖ είναι το πλαίσιο της αξιολογίας και όχι της αξιολόγησης των εκλογών. Διότι η ελληνική ΑΟΖ είναι μία αξία πάνω στην οποία ο λαός μας θα μπορέσει να χτίσει το μέλλον του. Η Κύπρος έδωσε το παράδειγμα σε όλο τον ελληνισμό με τις τολμηρές της αποφάσεις σ’ ένα πλαίσιο το οποίο ήταν αδιανόητο για πολλούς. Η εύρεση του φυσικού αερίου στο κοίτασμα Αφροδίτη που ανήκει στο οικόπεδο 12 και είναι ένα από τα φτωχότερα οικόπεδα, έχει ήδη αλλάξει τα δεδομένα. Δεν είμαστε σε πλαίσιο της θεωρίας αποφάσεων, αλλά της θεωρίας παιγνίων, διότι υπάρχουν κι άλλοι παίκτες με πρωτοβουλίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ΑΟΖ είναι η μόνη σοβαρή οικονομική λύση για την πατρίδα μας. Και είναι μία λύση που προέρχεται από δική μας στρατιωτική κίνηση. Δεν είναι κάτι που επιβάλλεται από εξωτερικούς παράγοντες. Αντιπροσωπεύει την ελληνική αξιοπρέπεια μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε πρώτα την ανάκαμψη και μετά την ανάπτυξη της πατρίδας μας. Ενεργοποιούμε επίσης έναν άλλο κλάδο, ανεξάρτητο από τον τουρισμό, ο οποίος λειτουργεί με το ίδιο νοητικό σχήμα της βαριάς βιομηχανίας. Δεν είναι πια ένα θεωρητικό παράδειγμα, αλλά μία λύση επί του πρακτέου. Κανένα κόμμα λοιπόν δεν μπορεί να την αποφύγει, αν πραγματικά ενδιαφέρεται για το μέλλον της Ελλάδας και δεν κάνει απλώς πολιτικάντικες κινήσεις για να πάρει ψήφους, δίχως να έχει στη διάθεσή του στρατηγικό σχεδιασμό. Η ΑΟΖ δεν είναι ούτε φαινόμενο μόδας, ούτε φρασεολογία. Η ΑΟΖ χρειάζεται τόλμη και στρατηγική αποτελεσματικότητα, για να υλοποιηθεί και θα δείξει την αξία του καθενός και του κάθε κόμματος την ώρα της απόφασης. Ο λαός μας διαθέτει ένα μοχλό πίεσης για τις επόμενες εκλογές, για να μην ζήσει και πάλι την ίδια απραξία. Με την ΑΟΖ όλα είναι δυνατά και η Ελλάδα μπορεί, διότι με αυτή αποκτά μία αξία ανάλογη με τη Γαλλία στη Μεσόγειο και έχει το δεύτερο μεγαλύτερο εμβαδόν αμέσως μετά την Ιταλία. Αυτά είναι πλέον τα δεδομένα. Στους πολιτικούς ανήκει τώρα να τα αξιοποιήσουν, δίχως δικαιολογίες και καθυστερήσεις. 
Τα νησιά του Αιγαίου και της Μεσογείου
     Όταν οι δικοί μας έχουν φοβίες και απολογούνται λόγω λαϊκισμού, διότι οι θέσεις τους δεν έχουν ούτε βάσεις ούτε σταθερότητα, προσέχουν τα πάντα για τον εαυτό τους και δεν εξετάζουν το πολιτικό και το εθνικό κόστος της πατρίδας μας. Μας εξηγούν ότι μερικοί θέλουν ακόμα και να πουλήσουμε και τα νησιά μας στο Αιγαίο για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στα οικονομικά μας προβλήματα. Στην πραγματικότητα, η γεωστρατηγική ανάλυση δίνει άλλες εξηγήσεις που έχουν μια διαχρονική βάση.
      Αν εξετάσουμε, λοιπόν, τη Μεσόγειο και ειδικά τα νησιά της δίχως να εμπλακούμε στην παγίδα του διαχωρισμού μεταξύ Αιγαίου και Μεσογείου, όπως προσπαθούν να μας βάλουν άλλοι λαϊκιστές, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε τη σημασία τους. Ενώ υπάρχουν δύο ξεκάθαρα τόξα οριζόντια. Στο πάνω μέρος της Μεσογείου υπάρχει το ευρωπαϊκό και χριστιανικό τόξο, ενώ στο κάτω μέρος της Μεσογείου υπάρχει το αφρικανικό και μουσουλμανικό τόξο. Ενώ το πρώτο είναι ιστορικό, το δεύτερο προέρχεται από τον επεκτατισμό.
      Σε αυτό το πλαίσιο αναλογίας βλέπουμε ότι όλα τα νησιά της Μεσογείου ανήκουν στο πάνω τόξο διότι αποτελούν σημεία ανθεκτικής αντίστασης. Μάλιστα πρέπει να σημειώσουμε ότι όλα αυτά τα νησιά έχουν δεχτεί πολιορκίες από την πηγή, δηλαδή το σχήμα της οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και γενικότερα του μουσουλμανικού στοιχείου. Οι Βαλεάρες έχουν υποστεί τις επιθέσεις των αραβο-μουσουλμάνων, των Αλμοραβιδών, η Σικελία των Φατιμιδών, η Κορσική των Σαρακηνών, η Σαρδηνία των Αράβων, η Μάλτα, η Κρήτη, η Ρόδος και η Κύπρος των Οθωμανών. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτά τα νησιά αντιστάθηκαν και τώρα ζουν ελεύθερα την ιστορία τους.
      Όλοι οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν αυτά τα ιστορικά δεδομένα και ξέρουν τη σημασία τους. Κατά συνέπεια, κανένας από αυτούς δεν θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να παραχωρήσει το παραμικρό νησί. Και ο καθένας τους ξέρει ακριβώς τι σημαίνει γκρίζα ζώνη. Πρέπει, λοιπόν, και εμείς να είμαστε στο επίπεδο της αξίας των προγόνων μας, και όχι μόνο να αντισταθούμε στις παράλογες επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας, και όχι να μας διακατέχουν φοβικά σύνδρομα που ακυρώνουν κάθε δράση μας.
      Γι’ αυτό το λόγο, και το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι τόσο σημαντικό. Κι αν μερικοί από τους δικούς μας δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι γίνεται σε επίπεδο γεωστρατηγικό, αυτό οφείλεται μόνο και μόνο σε μια απώλεια βούλησης. Τα νησιά πρέπει να προστατευτούν, διότι είναι αυτά που εξασφαλίζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια γαλάζια ζώνη που αποτελεί ένα ανθεκτικό σύστημα άμυνας και απορρόφησης επιθέσεων.
      Αυτό το πλαίσιο είναι διαχρονικό και δεν εξαρτάται από τις τοπικές κυβερνήσεις που προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τη σκιά τους. Θέλουν δεν θέλουν, είμαστε ένας λαός του ήλιου και του χρόνου, δεν πρόκειται να φοβηθούμε τις σκιές. Απλώς, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για να συνεχίσουν τα παιδιά μας να ζουν την ελευθερία τους με αξιοπρέπεια, δίχως ραγιάδες.
Σκάκι και Μικρά Ασία
     Όταν εξετάζουμε το θέμα της Μικράς Ασίας, είμαστε τόσο φορτισμένοι από τα ιστορικά δεδομένα που δυσκολευόμαστε να κάνουμε μια ορθολογική ανάλυση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στην ιστορία μας και ότι δεν πρέπει να ονομάζουμε τα πράγματα με το όνομα τους. Για να αποφύγουμε τις κλασικές παγίδες του θέματος, ειδικά όταν βρισκόμαστε σε στρατιωτικές σχολές, όπου κάθε λέξη έχει την καθορισμένη έννοια της, κάνουμε χρήση της σκακιστικής ορολογίας σε συνδυασμό με τη γνωστική ανάλυση. Έτσι εξηγούμε τα νοητικά σχήματα του πλαισίου, του πεδίου, του πεδίου δράσης και του πεδίου μάχης για να ξεκαθαρίσουμε αυτούς τους ορισμούς, τους οποίους, εσκεμμένα ή λανθασμένα, ταυτίζουμε. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να μελετήσουμε και σε στρατηγικό επίπεδο τις τοποθεσίες πάνω στην σκακιέρα, δίχως να μπερδευόμαστε με τακτικά προβλήματα. Σε αυτό το πλαίσιο εισάγουμε τις έννοιες του κέντρου, της πλευράς και της γωνιάς και αναδεικνύουμε τα δομικά τους στοιχεία. Το θεαματικό αυτής της προσέγγισης είναι ότι εξηγεί με αποτελεσματικό τρόπο όχι μόνο τα λάθη του κοινού νου που προτιμά το κέντρο, μετά την πλευρά και μόνο ως τελευταία επιλογή τη γωνία αλλά και την πολιτική της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρο – Χαλδαίων, και των Ποντίων. Το πρόβλημα προέρχεται αρχικά από την έλλειψη της συμπλήρωσης ενός νοητικού σχήματος του Ναπολέοντα που έλεγε ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Διότι ποιος αναρωτιέται ποια είναι η καλύτερη επίθεση; Στην πραγματικότητα, η απάντηση υπάρχει και είναι αποτελεσματική για κάθε στρατηγιστή. Η καλύτερη επίθεση είναι η αντεπίθεση. Είναι η μόνη που έχει πληροφορίες ουσίας και μάχης. Το μόνο πρόβλημα που έχει είναι ότι πρέπει να έχεις την ικανότητα ν’ αντισταθείς στην πρώτη επίθεση για να κάνεις μετά την αντεπίθεση. Και το ισχυρό πρόβλημα για τους στρατηγούς είναι αυτό: πολλοί ξέρουν να κάνουν επιθέσεις, λίγοι είναι όμως αυτοί που ξέρουν να κρατήσουν μια θέση. Όλοι θέλουν το κέντρο αλλά το πρόβλημα είναι ακριβώς αυτό, ότι το θέλουν όλοι και κατά συνέπεια δεν είναι χρονικά σταθερό αφού δέχεται συνεχώς διεκδικήσεις. Τώρα όσο αφορά την πλευρά, αν δεν υπάρχει ισχυρό πλαίσιο άμυνας τότε εμφανίζεται η έλλειψη του στρατηγικού βάθους, το οποίο είναι το μόνο που μπορεί να αντισταθεί ανθεκτικά σε μια επίθεση. Τελικά, η έννοια της γωνίας, η οποία είναι καθοριστική λόγω του πλαισίου, είναι αυτή που μπορεί να κρατήσει μια θέση και που εξηγεί και την ύπαρξη του ροκέ στο σκάκι. Τώρα αν συσχετίσουμε την Καππαδοκία με το κέντρο, την Σμύρνη με την πλευρά και την Ανατολική Θράκη με την γωνιά, τότε θα καταλάβουμε ότι το κέντρο ήταν εύκολος στόχος, ότι η πλευρά δεν προστατευόταν αποτελεσματικά και ότι χάσαμε αδίκως την γωνιά, η οποία ήταν ο μοναδικός στρατηγικός στόχος της Μικράς Ασίας. Όταν το εμπεδώσουμε ουσιαστικά, τότε θα νιώσουμε την ανάγκη να ενισχύσουμε, ανθεκτικά τη Θράκη, την Ευρωπαϊκή Θράκη μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: