ΑΟΖ και πρωθυπουργική δέσμευση
Είχαμε βέβαια την προγραμματική σύγκλιση, όπου ήταν γραμμένη η συστηματική προετοιμασία για ανακήρυξη της ΑΟΖ, αλλά ο καθένας μας μπορούσε με επιφυλακτικότητα να θεωρήσει ότι ήταν απλώς μια διπλωματική έκφραση από την τρικομματική κυβέρνηση. Τώρα όμως με τη δήλωση του Πρωθυπουργού στη Βουλή των Ελλήνων, έχουμε στην ουσία μια πρωθυπουργική δέσμευση, η οποία δεν ήταν μόνο μια αναφορά στο γραπτό κείμενο, αλλά και μια επισήμανση δίχως διπλωματικό ύφος, διότι η επιλογή της λέξης σύντομα, που μάλιστα έγινε δύο φορές, δεν ήταν απαραίτητη. Πιο συγκεκριμένα ο Πρωθυπουργός είπε: «Μπορεί να φαίνονται συνοπτικά, αλλά και τα τέσσερα αυτά σημεία ανοίγουν νέους δρόμους για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Χωρίς να αμφισβητούνται τα παραδοσιακά ερείσματα και οι συμμαχίες της Ελλάδας αναζητούνται νέες τοπικές συνεργασίες, δίνεται έμφαση στην ανακήρυξη της ΑΟΖ που πρέπει να γίνει πολύ σύντομα. Προσεχτικά, αλλά σύντομα». Πριν από αυτή τη δήλωση δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα ένας Πρωθυπουργός να πει κάτι το ανάλογο και μάλιστα δύο φορές η Ελλάδα δεν έκανε οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κύπρο, ακόμα και αν δύο Πρόεδροι της τελευταίας το πρότειναν. Μόνο στις τελευταίες εκλογές είχαμε μια επίσημη αναφορά από τα κόμματα της Ελλάδας. Στη συνέχεια είχαμε την πρώτη γραπτή αναφορά της Κυβέρνησης στο θέμα της ΑΟΖ. Τώρα με αυτήν την πρωθυπουργική δέσμευση δικαιώνονται άνθρωποι σαν τον Θ. Καρυώτη, τον Β. Μαρκεζίνη, τον Η. Κονοφάγο, τον Α. Φώσκολο και τον Σ. Κασσίνη που τόσα χρόνια παλεύουν για να δώσουν στην Ελλάδα το πλαίσιο της ΑΟΖ. Πρέπει όμως τώρα να περάσουμε σε πρακτικό επίπεδο και να δούμε τις λεπτομέρειες για τη διατύπωση του κειμένου της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ, αλλά και να αναπτύξουμε τα στρατηγικά σχήματα που απαιτούν οι οριοθετήσεις της ΑΟΖ, έτσι ώστε να περάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται στα επόμενα στάδια αυτού του ανοίγματος. Ας καθοριστούν σύντομα οι αρμοδιότητες για να περάσουμε στην υλοποίηση. Διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουμε να αποδείξουμε ότι η Ελλάδα περνάει σε άλλη φάση. Αυτό το έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός, αλλά και οι στρατηγικές επενδύσεις που θα προσφέρουν νέες δυνατότητες στην πατρίδα μας. Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε το έργο μας, έτσι ώστε να μην υπάρξει καμιά επιπλέον καθυστέρηση λόγω της παραδοσιακής γραφειοκρατίας. Ο αγώνας της ΑΟΖ θα αποκτήσει το πρώτο του νόημα μόνο όταν το νομοσχέδιο της ΑΟΖ ψηφιστεί από την Βουλή των Ελλήνων. Η μαχητικότητα παραμένει μέχρι να έχουμε ένα απτό αποτέλεσμα. Η πρωθυπουργική δέσμευση είναι σημαντική και πρέπει να υποστηριχθεί και από τα άλλα κόμματα ακόμα και αν δεν ανήκουν στην κυβέρνηση, διότι το θέμα της ΑΟΖ είναι υπερκομματικό και εθνικό. Το έχει ανάγκη η Ελλάδα, ήρθε η ώρα να γίνει δικαίωμά της.
ΑΟΖ και ιστορικές αποφάσεις
Τώρα φτάσαμε σε μια νέα φάση με τις προγραμματικές δηλώσεις των κομμάτων της Βουλής των Ελλήνων. Μετά από τις δύο εκλογές και τις δυνητικές κινήσεις εισχωρούμε στην επόμενη πραγματικότητα. Η αλλαγή φάσης δεν προκαλείται μόνο από την ψήφο εμπιστοσύνης, την οποία μερικοί τη θεωρούν μια απλή τυπική διαδικασία. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να παρθούν ιστορικές αποφάσεις για το μέλλον της Ελλάδας. Δεν μιλάμε πια για κομματικές απόψεις μόνο, αλλά για την ελληνική πραγματικότητα. Και ένα από τα κυρίαρχα θέματα είναι αυτό της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Ήρθε η ώρα να δούμε όχι πια τις εκλογικές δηλώσεις που, όπως το ξέρει ο καθένας μας, αλλάζουν ανάλογα με την κατάσταση, αλλά τις δηλώσεις της κυβέρνησης. Σε αυτό το πλαίσιο θα αξιολογηθούν από όλους και οι θέσεις πάνω στο θέμα της ΑΟΖ. Διότι όλοι ξέρουμε ότι δίχως ΑΟΖ, δεν θα έχει προβλήματα μόνο η Ελλάδα, αλλά και η ίδια η κυβέρνηση. Οι ημερομηνίες της Κύπρου είναι ξεκάθαρες: 1988 επικύρωση του Δικαίου της θάλασσας, 2003 οριοθέτηση με την Αίγυπτο, 2004 θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ, 2007 οριοθέτηση με το Λίβανο, 2010 οριοθέτηση με το Ισραήλ, 2011 ανακάλυψη φυσικού αερίου. Στην Ελλάδα μετά το 1982 με το Δίκαιο της θάλασσας έχουμε ως ημερομηνία το 1995 με την επικύρωσή του. Από τότε, λες κι έχει σταματήσει ο πολιτικός χρόνος στην πατρίδα και δεν υπάρχει καμιά απόφαση τέτοιας εμβέλειας. Ενώ υπάρχουν ήδη 134 χώρες που έχουν θεσπίσει την ΑΟΖ τους. Στη νέα φάση που βρίσκεται η Ελλάδα πρέπει να παρθεί η απόφασή της. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Με άλλα λόγια, η ΑΟΖ θα λειτουργήσει και ως αξιολογία της κυβέρνησης και όχι μόνο αξιολόγηση. Διότι σε αυτή τη νέα φάση, θα μάθουμε με άμεσο τρόπο αν η ΑΟΖ ανήκει πραγματικά στην κυβέρνηση και ποιος πραγματικά την προωθεί επί του πρακτέου. Διότι δίχως πράξεις δεν αλλάζει η πραγματικότητα. Κι όπως κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για κινδυνολογία περί θέσπισης δίχως να γίνει γελοίος, δεν υπάρχει ούτε αυτό το επιχείρημα. Ακόμα και το πλαίσιο της οριοθέτησης, το οποίο έχουμε αναλύσει στρατηγικά, είναι ξεκάθαρο, ειδικά αν το συνδυάσουμε με τα εκτιμώμενα αποθέματα της Ελλάδας όσον αφορά στο φυσικό αέριο και το πετρέλαιο. Κατά συνέπεια, αφού πλέον υπάρχει πολιτική ωριμότητα και θέληση, πρέπει τώρα να δούμε αν είναι ικανές να περάσουν στην υλοποίηση του οράματος της ελληνικής ΑΟΖ. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να προσποιούμαστε, θα είμαστε άξιοι της μοίρας ως Έλληνες και θα περάσουμε άμεσα στην επόμενη φάση, δηλαδή στις εκλογές, δίχως όμως τα πλεονεκτήματα που έχουμε με το timing που συνδυάζεται με την Προεδρία της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι’ αυτούς τους λόγους θα απαιτήσουμε τουλάχιστον ιστορικές αποφάσεις από τους πολιτικούς. Διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα δώσουμε κουράγιο στο λαό μας και θα πέσει σήμα στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα αρχίζει τον αγώνα των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο προς όφελος όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι μόνο της χώρας. Έτσι θ’ αλλάξουμε την εικόνα και την πραγματικότητα της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου