Στρατιωτικό Φαρμακείο – Υποκαταστήματα - Δικαιούχοι

του Απόστολου Παπαπαρίση, προέδρου ΕΑΑΣ Λάρισας

     Επειδή την προηγούμενη βδομάδα, ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Λάρισας, καταφερόταν ενάντια στο αίτημα των Ενώσεων Αποστράτων για λειτουργία Στρατιωτικού Φαρμακείου στη Λάρισα, σε εφημερίδες και τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, έκρινα σκόπιμο με το παρόν, να παρουσιάσω και τις δικές μας θέσεις. Θα ξεκινήσω με την απειλή ότι ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος θα καταθέσει άμεσα αίτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας την ακύρωση κάθε πράξης, που αφορά στην ίδρυση και στη λειτουργία νέων ΣΦ. Η αλήθεια είναι ότι αυτό λέχθηκε για δημιουργία εντυπώσεων, αφού τέτοια αίτηση κατατέθηκε 26 Ιουνίου 2007 για τα υπάρχοντα ΣΦ - δικαιούχους και το Δ’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας την απέρριψε 22 Μαρτίου 2011. Δυστυχώς, η απόφαση καθαρογράφτηκε μετά την παρέλευση ενός και πλέον έτους, ήτοι 6 Ιουνίου 2012. Για την ιστορία αντίδικος του ΠΦΣ πλην του εκπροσώπου του ΥΠΕΘΑ ήταν και η  Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, έχοντας έννομο συμφέρον.

     Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το 1979 (ΦΕΚ Β’ 190/23-02-1979) ιδρύθηκε το πρώτο και μοναδικό Στρατιωτικό Φαρμακείο στο 251 ΓΝ Αεροπορίας (Αθήνα) με σκοπό την παροχή εξωνοσοκομειακής φαρμακευτικής περίθαλψης με τη διάθεση, με μειωμένες τιμές, φαρμάκων και συναφών φαρμακευτικών προϊόντων στους δικαιούχους. Το 1998 (ιδρύονται τα τρία πρώτα υποκαταστήματα σε Αθήνα, Σαλαμίνα και Σούδα. Η προσπάθεια του ΥΠΕΘΑ για ίδρυση υποκαταστημάτων όπου υπήρχε Στρατιωτικό Νοσοκομείο μπλοκαρίστηκε από τον ΠΦΣ δια της δικαστικής οδού. Μετά την απόρριψη της προαναφερθείσης αίτησης ιδρύονται (ΦΕΚ Β’ 1836/11-06-2012) τα υποκαταστήματα σε Αθήνα (ΝΙΜΙΤΣ, Στρδο Παπάγου, 401 ΓΣΝΑ), Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη και Ξάνθη. Δικαιούχοι (ΦΕΚ 1346/Β/2012) είναι (α) Τα εν ενεργεία στελέχη του Στρατού Ξηράς, της Πολεμικής Αεροπορίας, του Πολεμικού Ναυτικού, του Λιμενικού Σώματος και το ένστολο προσωπικό της ΕΛΑΣ που μετέχει ή δικαιούται μέρισμα από το ΜΤΣ (β) Οι απόστρατοι του ΣΞ, ΠΑ, ΠΝ, ΛΣ, και της ΕΛΑΣ (γ) Οι εν ενεργεία και συνταξιούχοι υπάλληλοι του ΥΕΘΑ. (δ) Οι ανάπηροι πολέμου. (ε) Τα μέλη οικογενειών των ανωτέρω δικαιούχων, που είναι ασφαλισμένα από αυτούς. (ζ) Τα μέλη οικογενειών θανόντων Στρατιωτικών που είναι ασφαλισμένα στο ΥΕΘΑ.

     Σχολιάζοντας τα επιχειρήματα τους, θα ξεκινήσω από την άκομψη προσπάθεια του προέδρου του ΦΣΛ να επηρεάσει αρνητικά την κοινή γνώμη της πόλης μας εναντίον των δικαιούχων, το κόλπο δηλαδή της προηγούμενης κυβέρνησης να βάζει την μία τάξη ανθρώπων να μαλώνει με την άλλη. Την ευαισθησία τους όμως προς τους αγρότες και τους συνταξιούχους των 400 και 500 ευρώ δεν την είδαμε όταν αυτοί δεν είχαν τα χρήματα να αγοράσουν τα φάρμακα τους, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους. Ενθυμείστε ότι δεν εξαίρεσαν ούτε καν τους καρκινοπαθείς. Μπορούν να μας εξηγήσουν οι φίλοι μας φαρμακοποιοί γιατί με απόφαση των συλλόγων τους, απαιτούσαν επί μήνες από τους εν ενεργεία συναδέλφους μας, να πληρώνουν το σύνολο της αξίας των φαρμάκων (ακόμη και στο νομό Έβρου) και η απόφαση αυτή άλλαξε (όλως τυχαίως) λίγες μέρες μετά την απόρριψη της αίτησης τους από το Συμβούλιο της Επικρατείας; Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι τα δύσκολα αυτά χρόνια δε μπορούν αυτοί να μιλούν για κεκτημένα και οι υπόλοιποι να αγωνίζονται να επιβιώσουν; Ας μειώσουν το κέρδος τους στο 5%, είναι υπεραρκετό. Τι το τόσο δύσκολο κάνουν δηλαδή; Αεροπλάνο πετούν ή δουλεύουν στα χωράφια και στην οικοδομή; Άριστες συνθήκες εργασίας, σίγουρη πελατεία, σίγουρο κέρδος, τι άλλο θέλουν; Ούτε στρατιωτικά, ούτε κοινωνικά φαρμακεία θα χρειάζονταν. Κι επειδή το ένα φέρνει το άλλο, μήπως ο ΟΑΕΔ θα έπρεπε να ιδρύσει ένα φαρμακείο για να μπορούν να προμηθεύονται φθηνότερα τα φάρμακα τους, οι άνεργοι; Εσφαλμένα επίσης υποστήριξε ο πρόεδρος του ΦΣΛ ότι θα υπάρξει οικονομική επιβάρυνση του κράτους αφού τα υποκαταστήματα των ΣΦ θα γίνουν εντός των ΣΝ, οι ΕΔ διαθέτουν ήδη φαρμακοποιούς ενώ οι μικρότερες τιμές φαρμάκων θα οφείλονται αποκλειστικά στο μικρότερο κέρδος των ΣΦ και όχι σε κάποιο είδος επιδότησης από το κράτος.

     Επί της ουσίας βέβαια έχουμε να πούμε ότι όπως το επάγγελμα του ιατρού δεν επηρεάσθηκε από την ύπαρξη του Στρατιωτικού Νοσοκομείου, έτσι και το επάγγελμα του φαρμακοποιού δεν κινδυνεύει από την ίδρυση ενός Στρατιωτικού Φαρμακείου και καλό είναι να αποφεύγονται ενέργειες τέτοιου είδους που δημιουργούν εντάσεις στην τοπική μας κοινωνία.