Λυγερός Νίκος - Νέα άρθρα για την ΑΟΖ

Οι απαιτήσεις της ΑΟΖ

     Οι απαιτήσεις της ΑΟΖ είναι πολλαπλές και βέβαια δεν είναι αποκλειστικά πολιτικές. Η πολιτική πρέπει να έχει ένα υπόβαθρο, για να μπορεί να εκτιμήσει την κατάσταση ορθολογικά και να πάρει μετά την αποτελεσματική απόφαση. Τώρα που το θέμα της ΑΟΖ έχει γίνει πλέον ένα όραμα, θα ήταν καλό να το ενισχύσουμε και με τις γεωλογικές μας γνώσεις. Υπάρχουν επιστήμονες σαν τον Αντώνη Φώσκολο που παλεύουν εδώ και δεκαετίες, για να αναδείξουν μεθοδολογικά την αξία του ελληνικού υπεδάφους, οι ίδιοι έχουν αποδείξει τη σημασία της έννοιας του λασποηφαίστειου στο πλαίσιο των ερευνών για πετρέλαιο. Μελετούν γεωλογικούς χάρτες που αποτελούν από μόνοι τους, όχι μόνο ενδείξεις, αλλά πιστοποιητικά της ορθότητας των εκτιμήσεων περί πετρελαίου και φυσικού αερίου στο χώρο της ελληνικής ΑΟΖ. Έτσι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που ακολουθήσαμε πρωτοπόρους στο Δίκαιο της Θάλασσας, στη γεωπολιτική, στα ενεργειακά πρέπει τώρα να ακούσουμε και τους γεωλόγους, διότι το επιστημονικό τους πλαίσιο είναι απόλυτα απαραίτητο για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου χώρου. Μετά τη θέσπιση της ΑΟΖ, τις πρώτες οριοθετήσεις, θα είναι ουσιαστική η συμβολή τους. Οι έρευνες επίσημες ή όχι, όσον αφορά στα σεισμικά δεδομένα υπάρχουν και θα εμφανιστούν σύντομα, πρέπει όμως να εμπεριέχουν και τον καθαρά γεωλογικό παράγοντα. Δεν είναι δυνατόν να μην ενεργοποιήσουμε το γεωλογικό μας δυναμικό. Θέλουμε δεν θέλουμε, η ΑΟΖ έχει απαιτήσεις στη φυσική, στη θερμοδυναμική, στη χημεία, στην πετροχημεία, στη σεισμολογία και βέβαια στη γεωλογία. Η μαθηματική ανάλυση των δεδομένων της ΑΟΖ δεν επαρκεί αν δεν εμπλουτισθεί από αυτά τα επιστημονικά πεδία, τα οποία δεν θεωρούνται και τόσο σημαντικά στο πλαίσιο της ελληνικής κοινωνίας. Ενώ υπάρχουν αξιόλογοι ερευνητές και φοιτητές σε αυτούς τους τομείς που πρέπει να αξιοποιήσει η πατρίδα μας, για να μπορέσει η ΑΟΖ να προσφέρει όλες τις δυνατότητές της στον ελληνισμό, αλλά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει χρήση και αυτών των γνώσεων, αν θέλει η ΑΟΖ να μην παραμείνει ένα τεχνοκρατικό παίγνιο. Υπάρχει το πλαίσιο, το πεδίο, το πεδίο δράσης και το πεδίο μάχης. Έχουμε ανάγκη από όλα αυτά τα επίπεδα, για να είμαστε αποτελεσματικοί και στρατηγικοί παίκτες. Δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε την ευκαιρία, ούτε να την χάσουμε, πρέπει να την δημιουργήσουμε, αν θέλουμε πράγματι να βοηθήσουμε την πατρίδα μας. Το πρέπον, λοιπόν, είναι να προετοιμάσουμε και τους νέους με αυτές τις νέες απαιτήσεις, για να σταματήσει η αναμονή και να περάσουμε στην επιστημονική ετοιμότητα που θα ενισχύσει και τις πολιτικές μας αποφάσεις. Διότι ένα μέτωπο είναι ισχυρό, μόνο όταν έχει εγκέφαλο πίσω του. Αλλιώς είναι επιφάνεια, δίχως βάθος.

Το όραμα της ΑΟΖ

     Το όραμα της ΑΟΖ είναι πλέον ορατό από όλους μας. Ξέρουμε όλοι τώρα ότι εξαρτάται αποκλειστικά από τη θέλησή μας η θέσπισή της. Δεν είναι καν θέμα πολιτικής βούλησης, διότι η πίεση του ελληνικού λαού είναι μεγαλύτερη. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι η κυβέρνηση της θέσπισης και αυτή θα γίνει ακόμα κι αν δεν το θέλουν οι ραγιάδες και οι άλλοι. Η αλλαγή φάσης είναι απαραίτητη και γι’ αυτό το λόγο θα γίνει. Πρέπει όμως να περάσει στη Βουλή με μια πλειοψηφία που θα είναι συμβολική. Ο καθένας από τους επόμενους βουλευτές θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θα συμβάλλει στην επόμενη πραγματικότητα, που δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Με αυτόν τον μοναδικό τρόπο, θα αλλάξει οριστικά τα δεδομένα που καταπιέζουν τον ελληνικό λαό. Κάθε πολίτης θα μπορέσει να δει επιτέλους μια άσπρη μέρα. Διότι, αυτός είναι ο κεντρικός στόχος. Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι μόνο εθνικό, γεωστρατηγικό, τοποστρατηγικό αλλά και λαϊκό. Διότι μια χώρα έχει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, όταν ο λαός της είναι σε μαχητική και δυναμική κατάσταση. Αν ο πλούτος δεν είναι για όλους τους Έλληνες, τότε δεν έχει αξία. Το βιοτικό μας επίπεδο πρέπει ν’ αλλάξει για να πάρει θάρρος η νεολαία μας και να μην σαπίζει από τώρα στον προβληματισμό της σύνταξης και του εφάπαξ. Η ΑΟΖ θα είναι και το ηθικό του λαού μας, διότι μπορεί να χτυπήσει τη μιζέρια της κοινωνίας. Δεν είναι δυνατόν πια να έχουμε Έλληνες γεωλόγους που να τους απαγορεύεται η έρευνα στην ελληνική επικράτεια και να προσφέρουν τις ικανότητές τους στη γειτονιά, όπως λένε μερικοί. Η ενέργεια, το φυσικό αέριο, το πετρέλαιο είναι για όλους τους Έλληνες και όχι μόνο για την πιάτσα, όποια και να είναι αυτή. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν έρευνες από ξένες εταιρείες στην ελληνική θεωρητική ΑΟΖ, δίχως να υπάρχουν επίσημες άδειες από την Ελλάδα. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε τόσους άνεργους, ενώ έχουμε στη διάθεσή μας το πλαίσιο της ΑΟΖ. Δεν είναι δυνατόν οι φοιτητές μας να μην έχουν μέλλον, γιατί δεν ξέρουν προς τα πού να πάνε. Τα δεδομένα δεν είναι δεδομένα. Αλλάζουν με τη θέληση του ελληνικού λαού. Είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να ξεφύγουμε από την γραφειοκρατία που μας κρατά τόσα χρόνια πίσω στον ενεργειακό τομέα. Είναι τώρα η ώρα να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που προκαλούν μερικοί, για να δικαιολογήσουν την αναποτελεσματικότητά τους. Δεν μας ενδιαφέρει η τελευταία, αρκεί και αυτοί να προσπαθήσουν να συμβάλλουν σε αυτήν την εθνική προσπάθεια. Η ΑΟΖ ανήκει στο μέλλον του ελληνισμού. Πρέπει να πάψει η ηττοπάθεια, είναι πλέον θέμα αξιοπρέπειας. Φτάνει πια η μιζέρια. Έχουμε μαζί μας το χρόνο και το απέραντο γαλάζιο. Ας κινηθούμε επιτέλους στρατηγικά, για να το χαρούν οι επόμενοι άνθρωποι, τα παιδιά μας, όχι στο μέλλον, αλλά ήδη από τώρα. 

Οι άσκοπες κινήσεις της Τουρκίας

     Με την ΑΟΖ, η Τουρκία αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες όχι μόνο με την Κύπρο, αλλά και με την Ελλάδα. Έχει κατανοήσει ότι το Δίκαιο της Θάλασσας ακολουθεί το Δίκαιο και όχι την επεκτατική της θέληση. Γι αυτό το λόγο κάνει σπασμωδικές κινήσεις με την Κύπρο. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δυσκολεύεται πλέον να υπερασπιστεί το γόητρό της ως περιφερειακή δύναμη, διότι ένα μικρό νησί λειτουργεί αποτελεσματικά με την ΑΟΖ του, παρά τη θέλησή της. Προσπάθησε να επηρεάσει την όλη κατάσταση, λέγοντας ότι θα κάνει έρευνες και από την πλευρά της. Αλλά αυτό μας αφήνει παντελώς αδιάφορους, διότι πρόκειται για δικό της χώρο, όπου μπορεί να κάνει ό,τι θέλει εδώ και δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ απορρίπτει ακόμα και το δόγμα του Νέο-οθωμανισμού που προβάλλεται ως πανάκεια σε γεωπολιτικό επίπεδο. Διότι ακόμα και ο μηδενισμός των γειτονικών τριβών δεν μπορεί να γίνει, όχι μόνο de facto, όπως το βλέπουμε, αλλά ούτε de jure με τις συμφωνίες που έχει συνάψει η Κύπρος, με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και με το Ισραήλ το 2010. Η γεωπολιτική πραγματικότητα της Μεσογείου αλλάζει λόγω της τοποστρατηγικής και γι’ αυτό το λόγο οι προσπάθειες της Τουρκίας είναι μάταιες. Όταν μάλιστα είναι αναγκασμένη να οπισθοχωρήσει, όπως στην περίπτωση της Μαύρης θάλασσας, τότε υπογράφει ακόμα και αν ξέρει ότι αυτό επηρεάζει αρνητικά τις προσπάθειές της. Οι τροποποιήσεις που προβλέπει η Τουρκία, στο επιστημονικό επίπεδο της έρευνας για την ΑΟΖ, είναι περισσότερο για την εσωτερική της κατανάλωση και όχι για να πετύχει ουσιαστικά αποτελέσματα. Όπως όλες οι κλασικές κυβερνήσεις, ο στόχος της τουρκικής Κυβέρνησης είναι περισσότερο να διατηρήσει την εξουσία, παρά να την ασκήσει πραγματικά. Στην ουσία, η Τουρκία ποντάρει σε λάθη των άλλων κρατών παρά σε έξυπνες κινήσεις εκ μέρους της, διότι δεν έχει πολλά περιθώρια με το Δίκαιο της Θάλασσας και ακόμα λιγότερο με την έννοια της ΑΟΖ. Έχει συνηθίσει να παίζει με παίκτες χαμηλού επιπέδου και έχει εξειδικευτεί στους λεονταρισμούς που φοβίζουν βέβαια μόνο και μόνο τους φοβισμένους και κανέναν άλλο. Έχει αυτή τη δυνατότητα, διότι το γελοίο δεν σκοτώνει και οι ραγιάδες είναι πολλοί, αλλά επί του πρακτέου δεν κατορθώνει τίποτα το ουσιαστικό. Σε κάποια φάση θα πρέπει να σταματήσει αυτές τις άσκοπες κινήσεις, αλλιώς θα χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που της απέμεινε ακόμα. Απλώς πρέπει κι εμείς από την πλευράς μας και εννοούμε βέβαια και την Ελλάδα και την Κύπρο, να μην κάνουμε λανθασμένες κινήσεις και να μην μας διακατέχουν φοβικά σύνδρομα που παραλύουν τη σκέψη μας. Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι πάρα πολύ δυναμικό αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε στρατηγικά για να αποκτήσει την πρακτική του δυναμική.

Αναγκαιότητα θέσπισης ΑΟΖ

     Κάθε καθυστέρησή μας για τη θέσπιση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, προσφέρει δυνατότητες δυνατότητας στους άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες που θα μας ενοχλούν όλο και περισσότερο διότι ακόμα και το ερευνητικό επιστημονικό πλαίσιο μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης πάνω στο γεωπολιτικό πεδίο. Το Ισραήλ έχει πει ξεκάθαρα ότι αν θεσπίσουμε την ΑΟΖ και η Τουρκία την αμφισβητήσει, τότε αυτή η τελευταία πράξη θα αποτελέσει αιτία πολέμου μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας. Και ο λόγος είναι απλός. Μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα, προσφέρουν στο Ισραήλ μια πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι για το Ισραήλ ο μεγαλύτερος οικονομικός παράγοντας, τόσο για το φυσικό αέριο όσο και για το ηλεκτρικό ρεύμα. Δηλαδή σε δύο μεγάλα, που σχετίζονται, από τη μία η εταιρεία Noble και από την άλλη το EuroAsia Interconnector, η Κύπρος και η Ελλάδα παίζουν έναν κομβικό ρόλο. Αυτός ο ρόλος για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και ορθολογικά χρειάζεται τη θέσπιση της ΑΟΖ. Επιπλέον η θέσπιση της ΑΟΖ επιτρέπει την χειροπιαστή ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προσέχει πολύ προσεχτικά αυτό το θέμα ειδικά μέσα στη Μεσόγειο. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί πρακτικά και με το παράδειγμα της ένταξης της Κροατίας που θα γίνει την 1η Ιουλίου 2013. Όντως αν εξετάσουμε την ακτογραμμή της Κροατίας και το σύμπλεγμα των νησιών της, τότε είναι απόλυτα κατανοητό και το τι μπορεί να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Κατά συνέπεια όταν διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μέσα στη Μεσόγειο, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αποτελούμε πια μια μικρή λεπτομέρεια και στο μέλλον μέσω της ΑΟΖ η οικονομική μας ισχύς δεν μπορεί παρά μόνο να μεγαλώνει. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό για μας να ενισχύσουμε την πορεία της Κύπρου σε αυτόν τον τομέα, έτσι ώστε να υπάρχει μια πραγματική συμμαχία και στην περιοχή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι αυτό το λόγο, μια από τις προτεραιότητες της επόμενης Κυβέρνησης είναι το πρέπον να είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Μάλιστα κάθε καθυστέρηση σε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να ληφθεί ως αρνητική και θα πρέπει να δικαιολογηθεί. Διότι κανέναν άλλο μέτρο δεν μπορεί να προσφέρει τις ίδιες στρατηγικές και οικονομικές δυνατότητες. Όλα τα άλλα, είναι άλλης τάξης μεγέθους. Επιπρόσθετα η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται μονομερώς, δεν επηρεάζεται από άλλους παράγοντες. Εξαρτάται αποκλειστικά από ένα νομοσχέδιο της επόμενης Βουλής. Έτσι ο καθένας μας είναι υποχρεωμένος να έχει στο νου αυτόν τον στόχο για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το όραμα της ΑΟΖ. Κάθε δικαιολογία που καθυστερεί αυτήν την υλοποίηση, σίγουρα δεν είναι καθαρή και θα πρέπει να την έχουμε υπόψη μας για να μπορέσουμε να αντισταθούμε έξυπνα και βέβαια αποτελεσματικά.