Λυγερός Νίκος: Ραδιοφωνική συνέντευξη και άρθρα με κύριο αντικείμενο τη θέσπιση της ΑΟΖ

Κινδυνολογία και ασχετοσύνη

     Δεν φτάνει που βρισκόμαστε σε μια δύσκολη θέση, έχουμε και άσχετες κότες που κινδυνολογούν, για να δικαιολογήσουν την απραξία και την ανικανότητά τους τόσα χρόνια. Όχι μόνο δεν έδωσαν τίποτα στην Ελλάδα, αλλά προσπαθούν να προβάλουν τις φοβίες τους ως στίγμα της πραγματικότητας. Αν τις ακούσουμε, τότε θα πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Η κινδυνολογία επηρεάζει μόνο αυτούς που δεν έχουν γνώσεις και αυτούς που θέλουν ν’ακούσουν σενάρια συνομοσιολογίας για να το χαρούν, δίνοντας εξηγήσεις στα πάντα. Έχουμε πήξει με πολιτικούς και ειδικούς που έχουν ως ορίζοντα ένα κοτέτσι και προσπαθούν να βάλουν και τους ψηφοφόρους τους εκεί! Αυτή η εικόνα είναι η άμεση επίπτωση του ραγιαδισμού, που παραλύει κάθε κίνηση. Όμως ο ελληνισμός δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Αυτοί που μας φοβίζουν με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ποντάρουν απλώς στη βλακεία μας, διότι δεν έχουν κανένα επιχείρημα που στέκει. Έχουν βέβαια πιστούς και οπορτουνιστές που εκμεταλλεύονται την οικονομική κατάσταση και προσπαθούν να απενεργοποιήσουν και κάθε προσπάθεια εξόδου της κρίσης. Βέβαια τα βρίσκουν σκούρα με τους μαχητές της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και θέλουν μάταια να προλάβουν την αποτελεσματική απόφαση της επόμενης κυβέρνησης. Όμως σε αυτό το παίγνιο δεν θα κερδίσουν, διότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από τέτοιες αποφάσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να ενισχύσει το ίδιο της το πλαίσιο ως μεγαλύτερη ΑΟΖ σε παγκόσμιο επίπεδο. Απλώς η κινδυνολογία πιέζει και την μιζέρια της σκέψης. Όταν κάποιος πιστεύει δίχως επιστημονική αντίρρηση όλα όσα του λένε για τους κινδύνους της χώρας μας, είναι άξιος της μοίρας του και δεν υπάρχει λόγος ν’ ασχοληθούμε μαζί του, διότι δεν θα γίνει ποτέ μαχητής, στην καλύτερη περίπτωση θα μετατραπεί σε θύμα. Κατά συνέπεια, το θέμα μας είναι να ανασυγκροτήσουμε τα δεδομένα και να αναδιπλώσουμε τις δυνάμεις μας, για να παλέψουμε ενάντια στα αληθινά προβλήματα και όχι στις οφθαλμαπάτες. Μπορεί η βλακεία να είναι αήττητη, αλλά η ασχετοσύνη παλεύεται με την απόκτηση γνώσεων. Όσοι έχουν φόβους και όχι φοβίες, ας διαβάσουν για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ειδικά για τη νομοθεσία της ευρωζώνης και βέβαια το Δίκαιο της Θάλασσας. Μετά από αυτές τις αναγνώσεις, ακόμα και οι πρώην άσχετοι θα αντιληφθούν ότι τους κορόιδευαν τόσο καιρό. Επιπλέον θα κατανοήσουν ότι το υπόβαθρο της Ελλάδας είναι απόλυτα θετικό λόγω της γεωγραφικής μας θέσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν επιπλέον διαβάσουν έρευνες από ξένους επιστήμονες όσον αφορά στα ευρωπαϊκά αποθέματα, τότε θα επινοήσουν ακόμα και από μόνοι τους την αναγκαιότητα της θέσπισης της ΑΟΖ. Σε πρώτη φάση θα εκνευρισθούν με τους κινδυνολόγους, αλλά μετά την εκτόνωσή τους θα μπορέσουν και αυτοί να παλέψουν για την πατρίδα μας και το λαό μας. Μόνο η ουσία είναι ικανή ν’ αντισταθεί στην εξουσία. Γι’ αυτό το λόγο η νοημοσύνη είναι τόσο επικίνδυνη για την κοινωνία. Δεν ακολουθεί τις αυθαίρετες ιεραρχίες, αλλά μόνο τις ανοιχτές δομές της γνώσης. Όσοι μαθαίνουν, ξέρουν να παλεύουν. 

Στρατηγική πολιτική

     Δεν χρειαζόμαστε τοπικές αντιπαραθέσεις, αλλά μια ολική αντιμετώπιση της κατάστασης. Δεν πρέπει να σπαταλήσουμε το ανθρώπινο δυναμικό μας σε κομματικές συγκρούσεις, αλλά να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητές μας σε πολλά επίπεδα και όχι μόνο πολιτικά. Το συμμαχικό πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης υπάρχει και πρέπει να παίξουμε πάνω σε αυτό, αν θέλουμε να δώσουμε προοπτικές στην πατρίδα μας. Ας ενεργοποιήσουμε την στρατηγική μας πολιτική προς αυτήν την κατεύθυνση, έτσι ώστε να αντιληφθούν και τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν πρόκειται να παραμείνουμε παθητικοί με την οικονομική κατάσταση που καταπιέζει το λαό μας. Ο ελληνισμός δεν είναι φτιαγμένος για να κάθεται, αλλά για να προσφέρει και στους άλλους λαούς. Οι δυσκολίες που έχουμε τώρα μπορούν να ξεπεραστούν αποτελεσματικά με την απόδοση της ΑΟΖ, ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Διότι με την στρατηγική μας κίνηση δεν θα βοηθήσουμε μόνο την πατρίδα μας, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο προβληματισμός του χρέους δεν είναι ένα μη επιλύσιμο πρόβλημα, απλώς πρέπει ν’ ασχοληθούμε δυναμικά. Δεν αρκεί να μοιρολογούμε και να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον, διότι δεν αλλάζει τίποτα. Η έννοια του απεχθούς χρέους έφερε το διπλωματικό κούρεμα. Όμως ακόμα και διαπραγματεύσεις, για να τροποποιηθεί ή απλώς να μειωθεί, ή ακόμα και να ακυρωθεί, δεν επαρκούν. Χρειαζόμαστε ανάπτυξη και ο απλός μηδενισμός του χρέους δεν μπορεί να την προσφέρει. Δεν αρκεί να σβήσουμε το χρέος ή να θεωρούμε ότι δεν υπάρχει, πρέπει να δρομολογήσουμε και άλλες μεθόδους που θα έχουν ως επίπτωση όχι μόνο την εξαφάνιση του χρέους, μα και στρατηγικές επενδύσεις. Ο κεντρικός κορμός της όλης προσπάθειας είναι ακριβώς η ΑΟΖ. Στη συνέχεια, και άμεσα μάλιστα, θα αλλάξει η αντιμετώπιση των άλλων και βέβαια η αξιολόγησή μας από τους ξένους οίκους που προς το παρόν πιέζουν μόνο προς την αρνητική κατεύθυνση. Με τον πλούτο των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου έχουν προβλήματα στρατηγικής ακόμα και οι εφοπλιστές. Τα μεγέθη είναι τόσο μεγάλα που απαιτούν αλλαγές στη συνηθισμένη νοοτροπία. Το φυσικό αέριο σε μορφή αερίου ή ηλεκτρικού ρεύματος μέσω των ναυτιλιακών συστημάτων ή του EuroAsia Interconnector, θα βρίσκεται σύντομα στην περιοχή, θέλουν δεν θέλουν, οι εχθροί της ΑΟΖ. Κατά συνέπεια η αλλαγή φάσης είναι αναπόφευκτη. Το σημαντικό όμως είναι να είμαστε σε αυτό το πλαίσιο με δυναμική. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με στρατηγική πολιτική που δεν εξαρτάται από κομματικούς μηχανισμούς, αλλά που έχει όντως εμβέλεια εθνική! Έχουμε όλες τις προδιαγραφές για να πετύχουμε το στόχο μας, διότι το όραμα της ΑΟΖ υποστηρίζεται από μια μετα-στρατηγική που παράγει την ικανή στρατηγική για την επίλυση των απαιτήσεων που υπάρχουν. Σε αυτή τη βάση έχει νόημα να παλέψουμε, διότι είναι επί της ουσίας. Ενώ οι άλλες διαμάχες είναι μόνο για το φαίνεσθαι, δίχως καμία αληθινή και αποτελεσματική επίπτωση για την πατρίδα μας. Αν το αντιληφθούμε όλοι αυτό, τότε θα ξέρουμε πια τη σημασία επί του πρακτέου, ποιος είναι ο ρόλος μας στον αγώνα της ΑΟΖ. Η ουσία είναι μια: η Ελλάδα θέλει ΑΟΖ. Ας γίνει τώρα με μας! 

ΑΟΖ και συμμαχικό πλαίσιο

     Για να ξεπεράσουμε τις εσωτερικές μας δυσκολίες είναι απαραίτητο να βρούμε ένα συμμαχικό πλαίσιο, το οποίο να είναι υπερκομματικό. Αν ενταχθούμε σε μια εσωτερική διαμάχη, για να κερδίσουμε απλώς ποσοστά, το πιο πιθανό είναι να βρεθούμε σε μία κατάσταση ανάλογη με την προηγούμενη. Οι εκλογές, που είναι εκ φύσης ανταγωνιστικές, δεν μπορούν να παραμείνουν σε αυτό το επίπεδο. Το πρόβλημά μας δεν είναι απλώς η οικονομία, η διαφθορά, κλπ. Αυτά υπάρχουν πάντα σε κάθε κοινωνία που δίνει σημασία μόνο στο παρόν. Το αληθινό πρόβλημα, είναι ότι οι περισσότεροι Έλληνες δεν βλέπουν μέλλον, διότι όλοι οι θεσμοί τους αναγκάζουν να ξεχάσουν το παρελθόν τους. Σπάνιοι είναι αυτοί που αντιστέκονται και αυτό οφείλεται στα οράματά τους. Όποιος δεν έχει όραμα, δεν λειτουργεί στρατηγικά και αντιμετωπίζει αποκλειστικά την καθημερινότητα. Έχει την εντύπωση ότι δεν έχει επιλογές και ότι η ζωή του είναι απλώς ένας μονόδρομος και προσπαθεί μέσω ενός κόμματος να τα καταφέρει λίγο καλύτερα. Με το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης έχουν αλλάξει τα δεδομένα της καθημερινότητας. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει ένα μέτωπο, μια ομάδα κρούσης που θέλει να θεσπίσει την ΑΟΖ ακόμα και αν υπάρχουν εχθροί με μεγάλα συμφέροντα που θέλουν την πατρίδα μας στη μιζέρια. Ύστερα υπάρχουν πολλοί αδιάφοροι που δεν κατανοούν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος της όλης προσπάθειας. Και βέβαια υπάρχουν και οι εχθροί του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, που θέλουν να λειτουργήσουν με εισαγωγές δίχως να αναπτυχθεί η πατρίδα μας. Είναι η πρώτη φορά που στην πολιτική ατζέντα εντάσσεται ένας προβληματισμός τόσο μεγάλης εμβέλειας. Και δεν έχει σχέση με το θέμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και του ευρώ, αφού είναι ξεκάθαρο ότι και τα δύο τα έχει αποκτήσει και κατακτήσει η πατρίδα μας. Ενώ η ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει ακόμα. Δεν είναι ένα σχέδιο, κι αν ήταν, ξέρουμε να αντισταθούμε και σε αυτό. Είναι ένα οικοδόμημα, μια ανοιχτή δομή που προσφέρει πολλαπλές δυνατότητες. Σε αυτές τις εκλογές δεν αποφασίζουμε μόνο για το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Η ΑΟΖ δεν είναι απλώς μια μεγάλη ιδέα, είναι μια νέα σκακιέρα. Δεν θα είμαστε πια, οι μικροί παίκτες της Μεσογείου που προσπαθούν να επιβιώσουν χάρη στις μεγάλες δυνάμεις, όπου και να βρίσκονται αυτές. Με την ΑΟΖ, η οντότητά μας αποκτά εμβέλεια και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει στο εξωτερικό. Έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου, αλλά επιπλέον η Ανατολική Μεσόγειος, όπως το αποδεικνύει ήδη η Κύπρος και το Ισραήλ, είναι μια από τις πλουσιότερες περιοχές του κόσμου όσον αφορά στο ενεργειακό της υπέδαφος. Μπορεί να έχουμε μερικούς πολιτικούς που δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, αλλά είναι απλά θέμα χρόνου! Δίχως την ΑΟΖ ασχολούμαστε με τοπικές λεπτομέρειες που δεν μπορούν να λύσουν κανένα πρόβλημα σοβαρό. Πρέπει οι πολιτικοί μας να επικεντρωθούν σε αυτό το θέμα και ο πιο εύκολος τρόπος είναι να τους επιλέξουμε εμείς, για να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά για όλη την πατρίδα μας. 

Πολιτισμός και ΑΟΖ

     Πολλοί μας κατηγορούν, ειδικά αυτήν την περίοδο, ότι δεν είμαστε ικανοί να υποστηρίξουμε τον πολιτισμό μας. Βέβαια δίνουν έμφαση στα οικονομικά μας προβλήματα και παραμερίζουν τα πάντα για να μας απαξιώσουν με ένα πιο αισχρό τρόπο. Μα δεν πρόκειται να το καταφέρουν διότι είμαστε ένας λαός με πολιτισμό που ξέρει ν’ αντιστέκεται ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες. Επιπλέον, δίνοντας τον αγώνα για την ΑΟΖ, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε ένα οπλοστάσιο ηθικού. Οι δικοί μας δεν θα είναι αυτοί που θα κοιτάζουν μόνο τη σύνταξή τους, αφού έχουν γίνει δημόσιοι υπάλληλοι. Έχουμε ανθρώπινο δυναμικό και το αναγνωρίζουμε πολύ καλά και στο εξωτερικό. Και η δημιουργικότητα των δικών μας είναι γνωστή. Ακόμα και η ανεργία να καταπολεμηθεί με την ΑΟΖ, διότι μια εξόρυξη του τύπου Αφροδίτη αντιπροσωπεύει από μόνη της εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας. Με την πάροδο του χρόνου η ΑΟΖ θα μας απελευθερώσει από τις τοπικές μας ανάγκες και θα μας επιτρέψει να αναδείξουμε επί του πρακτέου την αξία μας, όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό. Διότι το μέγεθος της ΑΟΖ μας, βοηθάει όλο τον ελληνισμό, με την έννοια την ευρύτερη που έδωσε το στοιχείο του ουμανισμού. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε ότι ακολουθούμε διαχρονικά στοιχεία. Διότι ακόμα και στην αρχαιότητα, ο πολιτισμός των ελεύθερων ανθρώπων βασίζονταν και στην ύπαρξη ενός φυσικού πλούτου, ο οποίος αξιοποιήθηκε μέσω μια στρατηγικής εμβέλειας. Δίχως αυτήν θα είχαμε καταλήξει να ήμασταν σκλάβοι των άλλων. Ο ελληνικός λαός είναι αντιστασιακός και παλεύει πάντα ενάντια στην σκλαβοσύνη, ακόμα και για τους άλλους λαούς. Ο ελληνισμός δεν είναι εσωστρεφής. Είναι ένα άνοιγμα στους άλλους. Απλώς χρειάζεται και ο ίδιος μια υποστήριξη. Οι δυνατότητες που έχει η μεγάλη ΑΟΖ δεν έγιναν ακόμα αντιληπτές στην Ελλάδα αλλά ήδη στο εξωτερικό τα μελετούν με μεγάλο ενδιαφέρον. Αν το κατανοήσουμε όλοι μας, τότε θα επινοήσουμε ένα μέλλον καθαρά διαφορετικό από το παρόν της μιζέριας.