Λυγερός Νίκος - Άρθρα για ...ραγιαδισμό, ΑΟΖ και γενοκτονίες

Ποντιακό ενάντια στο ραγιαδισμό

     Ο ραγιαδισμός ακόμα κι όταν είναι θεσμικός παραμένει ραγιαδισμός. Διότι η νοοτροπία είναι μία και δεν αλλάζει με τη θέση. Έτσι είναι η σκλαβοσύνη! Μας το εξηγούσε ήδη ο Επίκτητος: θεώρησε τον εαυτό σου ως ελεύθερο ον ή ως σκλάβο, όλα εξαρτώνται από σένα! Το Ποντιακό δεν αφορά μόνο τους Πόντιους, αλλά όλους τους Έλληνες και τους ανθρώπους, διότι είναι ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Έτσι οι αντιδράσεις των ραγιάδων ενάντια στην επέτειο της γενοκτονίας είναι πάντα ενδεικτικές όχι μόνο της πίστης τους αλλά και της θεσμικής τους ανεπάρκειας. Και ο λόγος είναι απλός. Από το 1994 και μετά δεν είναι οι Πόντιοι που οργανώνουν την επέτειο, αλλά το ίδιο το κράτος, διότι αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ποντίων με νόμο της Βουλής των Ελλήνων. Κατά συνέπεια οποιαδήποτε απαγόρευση σε αυτό το πλαίσιο είναι απλώς παράνομη. Σε κάθε περίπτωση οι Πόντιοι και γενικότερα οι Έλληνες είναι τα παιδιά της Αντιγόνης και όχι τα τσιράκια του Κρέοντα. Κατά συνέπεια, η επέτειος θα μας επιτρέψει να δούμε στο δια ταύτα ποιος πιστεύει στις αξίες και ποιος είναι σκλάβος των αρχών. Διότι σε αυτό το ανθρώπινο πλαίσιο απαγορεύεται η απαγόρευση. Ακόμα και όταν ο ναζισμός απαγόρευε τις συγκεντρώσεις, οι πρόγονοί μας οι Έλληνες δεν το έβαλαν ποτέ κάτω. Το ίδιο έκαναν και επί Χούντας. Σε αυτές τις μάχες βγήκαν πάντα νικητές, διότι προστάτευσαν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Κανένας δεν πρόκειται να μας φοβίσει. Κι αν θέλουν να μας σταματήσουν να μην μας πάνε μόνο στη φυλακή ή στην εξορία, αλλά να μας στείλουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως έκανε και η βαρβαρότητα πριν από αυτούς, διότι δεν πρόκειται να πάψουμε με τίποτα! Με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον θα μας μετατρέψουν όλους σε Δίκαιους αντί να παραμένουμε όλοι αδιάφοροι στον πόνο των Ποντίων. Η επέτειος δεν είναι μια απλή συγκέντρωση. Το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας δεν είναι απλώς ένα έγκλημα. Γι’ αυτό το λόγο δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται ακόμα και να το θέλουν οι δήμιοι και οι ραγιάδες. Τώρα που αναγνώρισε το Ευρωκοινοβούλιο το έγκλημα κατά των Αρμενίων, των Ασσυρο-Χαλδαίων και των Ποντίων θα κάνουμε πίσω; Από το 2006 έχουν αλλάξει τα δεδομένα ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το 2010 μας αναγνώρισε και η Σουηδία μετατρέποντας επίσημα το Ποντιακό σε ένα διεθνές πρόβλημα. Κανείς πια δεν μπορεί να μας βλέπει ως γραφικούς. Η επιστημονικότητα της απόδειξης της ύπαρξης της Γενοκτονίας δεν είναι πια θέμα διαπραγμάτευσης χάρη στο έργο του Κ. Φωτιάδη. Έχουμε ημέρα μνήμης χάρη στην αποφασιστικότητα του Μ. Χαραλαμπίδη. Έχουμε βιβλία ιστορίας χάρη στον Α. Παυλίδη. Έχουμε συνέδρια αυτογνωσίας χάρη στην οργανωτικότητα της Χ. Σαχινίδου. Έχουμε πια Νεολαία που δεν υπακούει πια στις διαταγές των θεσμικών οργάνων και λειτουργεί πλέον όπως είναι το πρέπον για τους επόμενους ανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι δεν είμαστε μόνο εμείς, είμαστε οι άλλοι ! Αυτοί που δεν κατάφεραν να γενοκτονήσουν ! Είμαστε οι άλλοι που θυμόμαστε τους δικούς μας και σε κάθε επέτειο έχουμε τους νεκρούς μας μαζί. Ας το καταλάβουν, λοιπόν, όλοι όσοι δεν πιστεύουν στις αξίες μας ότι μια απαγόρευση συγκέντρωσης είναι μια απαγόρευση για τους νεκρούς μας. Ας τολμήσουν, λοιπόν, να απαγορεύσουν στους νεκρούς να μην έρθουν στην επέτειο, διότι αυτοί εκεί μας περιμένουν κάθε χρόνο !

Στρατηγικές επενδύσεις και ΑΟΖ

     Η ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα τυπικό θεσμικό πλαίσιο που απορρέει από το Δίκαιο της Θάλασσας. Η ΑΟΖ έχει μέσα της μια τεράστια δυναμική που είναι ορατή στους ειδικούς, αλλά ακόμα άγνωστη στους άλλους. Η σφαιρικότητα των τομέων που αγγίζει η ΑΟΖ είναι θεαματική και δίχως αυτή είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τις επιπτώσεις. Κι όμως σιγά – σιγά ανακαλύπτουμε την τοποστρατηγική της αξία, τη γεωμετρική της εμβέλεια και το γεωλογικό της υπόβαθρο που μας επιτρέπουν να έχουμε μια σοβαρή εικόνα, η οποία με την αξιοπιστία της δείχνει που υπάρχουν οι στρατηγικές επενδύσεις. Κατά συνέπεια, δεν είναι ανάγκη να παραμείνουμε κολλημένοι σε μερικά θέματα λόγω διπλωματικής παράδοσης και θα ήταν καλό να ενσωματώσουμε στα νοητικά μας στρατηγικά σχήματα και τα μεγέθη των εκτιμήσεων της πετροχημικής έρευνας. Συχνά αναφερόμαστε σε περιοχές θεωρώντας ότι έχουν όλες την ίδια αξία και δίνουμε σημασία σε άσχετα θέματα. Το Αιγαίο, το Ιόνιο, το Λιβυκό κλπ δεν αντιπροσωπεύουν τις ίδιες τάξεις μεγέθους στον τομέα του φυσικού αερίου και του πετρελαίου. Όταν διαβάζουμε μελέτες του Α. Φώσκολου, του Η. Κονοφάγου κατανοούμε απολύτως ότι ακόμα και με περιθώρια οι διαφορετικές εκτιμήσεις έχουν τεράστιες διαφορές. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να μην επικεντρωθούμε στα κύρια θέματα και να θέσουμε προτεραιότητες. Επιπλέον μια απλή έρευνα αγοράς από μια ειδική ομάδα επαρκεί για να δώσουμε έμφαση σε στρατηγικά σημεία της οικοπεδοποίησης, όταν περάσουμε το στάδιο της θέσπισης. Και η τελευταία είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε να ελέγξουμε με όλες τις έννοιες, τις ανεπίσημες σεισμικές έρευνες που γίνονται συνεχώς στα νότια της Κρήτης και μεταξύ Καστελλόριζου και Κύπρου. Παλαιότερα ειδικοί, και τώρα άσχετοι, θεωρούσαν ότι θα χρειαζόμασταν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα για να μπορέσει η οριοθέτηση της ΑΟΖ να προσφέρει οικονομικά οφέλη. Στην πραγματικότητα με όλα τα σεισμικά δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας, μας επιτρέπουν να αξιοποιήσουμε την ΑΟΖ σε μερικούς μήνες μόνο. Διότι το ενδιαφέρον υπάρχει ήδη από εταιρίες που έχουν τεχνογνωσία. Δεν είναι ανάγκη να τις πείσουμε. Αρκεί να κάνουμε λοιπόν στρατηγικές επενδύσεις για να αλλάξουμε τα δεδομένα της χώρας μας και να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που προκαλούν μερικοί λόγω απραξίας, αδράνειας ή και σκοπιμότητας. Η ΑΟΖ είναι η κυριότερη στρατηγική επένδυση της πατρίδας μας. Απλώς πρέπει να το αποφασίσουμε.

Αξία γενοκτονίας

     Η αξία της γενοκτονίας προέρχεται από τον διαχωρισμό που προκαλεί στους ανθρώπους του μέλλοντος. Η γενοκτονία υπάρχει λόγο των κτήνων που την διέπραξαν εις βάρος της Ανθρωπότητας. Η ύπαρξη της όμως δημιουργεί μια διακλάδωση. Διότι οι επόμενοι άνθρωποι καθορίζονται από αυτούς. Ο αγώνας για την αναγνώριση της από τον θύτη, το σύστημα, μεγαλώνει τους ανθρώπους γιατί αυτό το έργο είναι εκ φύσης υπεράνθρωπο αφού αφορά ένα έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας. Κάθε άνθρωπος έχει πια ένα χρέος μνήμης. Πρέπει να πάρει την απόφαση να μην ξεχάσει για να απελευθερωθεί από την κοινωνία της λήθης και της αδιαφορίας. Γ' αυτό υπάρχουν τα ανθρώπινα κάρβουνα. Είναι ένας τρόπος για να δουν οι άνθρωποι ότι πρέπει να γνωρίζεις για να μπορέσεις να αναγνωρίσεις την γενοκτονία. Για να δεις το θάνατο πρέπει να ξέρεις τι σημαίνει ζωή αλλιώς πεθαίνεις πριν καν να ζήσεις. Πως να βοηθήσεις ένα λαό όταν δεν γνωρίζεις καν την ύπαρξη του; Στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι πιο θεμελιακό. Αυτός ο λαός που δεν γνωρίζεις ανήκει στην Ανθρωπότητα. Έτσι στην ουσία είναι αυτή που δεν συνειδητοποιείς. Όταν είσαι εγκλωβισμένος μέσα στη κοινωνία, τα ανθρώπινα στοιχεία παραμένουν αόρατα για σένα. Και εδώ φαίνεται η αξία της γενοκτονίας για σένα διότι έχει τη δυνατότητα να σε ξυπνήσει για να ξεφύγεις επιτέλους από αυτόν τον ύπουλο εγκλωβισμό. Το βάρος και το μέγεθος του εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας είναι τόσο μεγάλα που δεν μπορεί να τα αντέξει η κοινωνία. Δεν είναι ανθεκτική για τέτοιο πλήγμα και αναγκάζεται να αποδεχθεί ότι υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να διαχειρισθεί. Με αυτόν τον τρόπο καταρρέει η εικόνα της απόλυτης κυριαρχίας της κοινωνίας. Τότε μερικά άτομα μπορούν να μετατραπούν σε ανθρώπους ικανούς να αναγνωρίσουν τις γενοκτονίες και το έργο των Δίκαιων. Αλλιώς δεν θα είχαν καν τη δυνατότητα της αλλαγής φάσης ή τουλάχιστον όχι σε τέτοιο μέγεθος. Τα ανθρώπινα κάρβουνα δείχνουν πόσο λίγο γνωρίζουμε τα θύματα της γενοκτονίας και πόσο καλά τα ήξεραν το σύστημα, οι θύτες, τα κτήνη. Δίχως αυτή την ουσία δεν είναι δυνατόν ν' αντισταθείς στην εξουσία που καταπατά όχι μόνο τα δικαιώματα των ανθρώπων αλλά και της Ανθρωπότητας. Αφού υπάρχει η γενοκτονία το πρέπον είναι να την χρησιμοποιήσουμε για να γίνουμε άνθρωποι με τον αγώνα μας.