Από την αντεπίθεση του Ελληνισμού στη στρατηγική της ΑΟΖ του Νίκου Λυγερού

     Ο Ελληνισμός ξέρει να αντέχει και το έχει αποδείξει και στο παρελθόν. Με όλες τις πιέσεις που δεχόμαστε δεν μπορούμε να παραμείνουμε σε μία φάση αναμονής και απλώς να περιμένουμε άλλο ένα χτύπημα ή πρόβλημα. Πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε την τέχνη της στρατηγικής που επινοήσαμε για να κάνουμε την καλύτερη επίθεση, δηλαδή την αντεπίθεση. Μέσω της πλάγιας σκέψης, η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη παρουσιάζεται ως ένα στρατηγικό άνοιγμα ικανό ν’ αλλάξει τα δεδομένα που μας ταλανίζουν. Η ελληνική ΑΟΖ δημιουργεί ένα νέο πλαίσιο για τη στρατηγική διαχείριση της κρίσης. Γι’ αυτό το λόγο, η οποιαδήποτε επιπλέον καθυστέρηση της θέσπισης αποτελεί όντως ένα έγκλημα ειρήνης. Ο λαός μας υποφέρει και δεν έχει άλλες προοπτικές. Η ΑΟΖ του επιτρέπει να βρει το μονοπάτι της εξόδου από την κρίση και να δημιουργήσει το πεδίο της ανάκαμψης και το πεδίο δράσης της ανάπτυξης. Λειτουργεί επίσης ως ένα ενωτικό στοιχείο, αφού πρόκειται ξεκάθαρα για μία υπερκομματική οντότητα, η οποία δεν ασχολείται καθόλου με τα πολιτικάντικα σχέδια και την μικροπολιτική. Αντιθέτως πρόκειται για μακροπολιτική που παίζει πάνω στη γεωστρατηγική και τη γεωοικονομία, για να βρει λύσεις και ισορροπίες του τύπου Nash και Pareto. Η ΑΟΖ δίνει οφέλη από την αρχή με τις σεισμικές έρευνες, μετά με τους γύρους παραχώρησης, με τις γεωτρήσεις στη συνέχεια και βέβαια με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων σε μία από τις πιο πλούσιες περιοχές του κόσμου για τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε όμως ότι επιτρέπει και την αξιοποίηση της αλιείας, την ανάπτυξη ιχθυοτροφιών, τη δημιουργία τεχνητών νησιών. Κι όλο αυτό το πλαίσιο δίνει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να έχει ένα ρόλο γεωπολιτικό σημαντικό που αναγκάζει τους εχθρούς μας να μας βλέπουν με περισσότερο σεβασμό και όσοι δεν μπορούν να το αντιληφθούν, αξίζει να εξετάσουν το παράδειγμα της Κύπρου. Ο δρόμος που άνοιξε ο Τάσσος Παπαδόπουλος με την θέσπιση της κυπριακής ΑΟΖ, αφού απέρριψε το σχέδιο Ανάν και εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη, με την υπογραφή οριοθέτησης με το Λίβανο και την προετοιμασία της συμφωνίας με το Ισραήλ είναι όντως ξεκάθαρη και αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για την Ελλάδα, όσον αφορά στην ορθολογική σκέψη που εφαρμόζεται σ’ ένα μικρό κράτος, επειδή έχει συνείδηση της ύπαρξης μιας υψηλής στρατηγικής απαραίτητης, για να ξεπεράσει τις κρίσεις. Καταλήγουμε κατά συνέπεια στο θέμα της θέσπισης ως πρώτο βήμα όλης αυτής της διαδικασίας της δημιουργίας της ΑΟΖ και στο απαραίτητο νομοσχέδιο. Τώρα είναι έτοιμο και όντως όλοι οι αρμόδιοι το έχουν πια εξετάσει. Το μόνο που λείπει τώρα είναι η λήψη της τελικής απόφασης για την υποβολή του στη Βουλή των Ελλήνων. Είμαστε σε αυτή τη φάση, όπου το όραμα γίνεται πραγματικότητα, για να περάσει ο Ελληνισμός στο επόμενο στάδιο μετά την αντίσταση του λαού. Γιατί και αυτός ο λαός έχει δικαίωμα να ζήσει με αξιοπρέπεια.