«Ο πόλεμος διαφέρει τελείως από τη διπλωματία ή την πολιτική, γιατί πρέπει να διεξαχθεί από άνδρες που οι αξίες τους και οι ικανότητές τους δεν είναι αυτές που πρέπει να έχει ο πολιτικός ή ο διπλωμάτης. Είναι ικανότητες ενός διαφορετικού κόσμου, ενός πολύ παλιού κόσμου ο οποίος υπάρχει παράλληλα με τον υπόλοιπο κόσμο» (John Keegan, A History of Warfare, 1993).
Εδώ και περισσότερο από ένα έτος οι Ένοπλες Δυνάμεις και ειδικότερα το Σώμα των Αξιωματικών, γίναμε και πάλι στόχος επιθέσεων από διάφορες κατευθύνσεις. Αυτό βεβαίως δεν είναι κάτι το νέο – το ζούμε εδώ και δεκαετίες. Παρά ταύτα, μέσα στο γενικότερο κλίμα διαφθοράς, ο ελληνικός λαός θεωρεί τις Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδας ως λάμπουσα εξαίρεση. Τη θέση αυτή δεν μπορεί να την μεταβάλει οποιαδήποτε συμπλεγματική συμπεριφορά ή κατευθυνόμενη πένα.
Κάποιοι επεδίωξαν να χρησιμοποιήσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις για τη δικαιολόγηση των σχεδίων τους ή των αποτυχιών τους. Μειωτικοί χαρακτηρισμοί από πολιτικούς και από τον Τύπο, απαξιωτικά σχόλια εκ μέρους μελών της Κυβερνήσεως, υβριστικά δημοσιεύματα. Αντιδρώντας, είχα κατά καιρούς γράψει μεταξύ των άλλων: Οι “ένστολοι” και… οι άλλοι (Οκτ 2010), Να παρέμβει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (Νοε 2010), Υβριστικό και παραπλανητικό δημοσίευμα(Δεκ 2010), Ανοικτή επιστολή προς τον ΥΕΘΑ (Ιαν 2011), Με τα κόμπλεξ… υπό μάλης – Λίβελος κατά των ΕΔ (Απρ 2011).
Είναι γνωστό ότι κατά την τελευταία 30ετία, κάποιοι πολιτικοί χώροι
επιζήτησαν την υποβάθμιση του Σώματος των Αξιωματικών, με πρόφαση τον –
προφανώς κατασκευασμένο – φόβο ενός πραξικοπήματος και μιας φανταστικής
χούντας (!) Στο πλαίσιο αυτό θεωρήθηκε ύποπτη κάθε έκφραση πίστης σε
ιδανικά και κάθε πατριωτική συμπεριφορά, με επιδίωξη τον ηθικό
ευνουχισμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Ο πραγματικός στόχος ήταν να ελέγχονται
αποτελεσματικότερα. Επιδιώχθηκε η αφαίρεση κάθε δυνατότητας
πρωτοβουλίας, με στόχο να καταστούν άβουλα όργανα ενός μηχανισμού που
ελέγχει και παρακολουθεί τα πάντα. Φυσικά δεν είναι αυτός ο ορθός τρόπος
για την προάσπιση της δημοκρατίας, δεδομένου ότι ένοπλες δυνάμεις που
διαπνέονται από πατριωτικό φρόνημα σε καμία περίπτωση δεν έρχονται σε
αντίθεση με τα δημοκρατικά ιδεώδη.
Εδώ και μερικούς μήνες είπαν περίπου στον ελληνικό λαό ότι κινδυνεύει από τα «τάνκς» (βλ. Μνημόνιο ή τάνκς;- Ιουν
2011), διέδωσαν στους ξένους ότι ετοιμάζεται πραξικόπημα, προσέβαλαν
και διέλυσαν την ανωτάτη ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων (βλ. Μικροί και επικίνδυνοι…-
Νοε 2011), και τέλος, σε συνεργασία με δημοσιογραφικά κέντρα,
εκμεταλλευόμενοι ένα γεγονός που απεδείχθη ασήμαντο, επιτέθηκαν κατά της
Σχολής Ευελπίδων (βλ. Αξιωματικοί: ο εύκολος στόχος!– Νοε 2011).
Ποια ήταν στην πραγματικότητα η γενεσιουργός αιτία του συμβάντος της 17ης
Νοεμβρίου στη ΣΣΕ; Προφανώς ο «εορτασμός» του Πολυτεχνείου. Ένα θέμα
που εδώ και χρόνια έχει γίνει αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης από
συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους και εξ αντικειμένου διχάζει τον
ελληνικό λαό, εισάγεται και εορτάζεται στις ΕΔ, οι οποίες (όπως όλοι
συμφωνούν στα λόγια) πρέπει να τηρούνται μακριά από την πολιτική και τον
κομματισμό και από ότι διχάζει τους Έλληνες. Ειδικώς σήμερα, που οι
«Ήρωες» έχουν εξαργυρώσει τα γραμμάτια του ηρωισμού τους με υψηλές
θέσεις και παχυλούς μισθούς σε Αθήνα και Βρυξέλες, επιμένοντας να…
σώσουν τη Χώρα.
Όλα αυτά αποτελούν πρόκληση για την πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Είναι επόμενο να προκαλούν και να προσβάλουν κάθε στρατιωτικό, όταν του
επιβάλλουν να γιορτάσει υποχρεωτικά τον «ηρωισμό» των σημερινών golden
boys/girls του πολιτικού συστήματος. Όταν μάλιστα πρόκειται για τους
νεαρούς Ευέλπιδες, είναι επόμενο να προκαλούν την περηφάνια τους και τις
αξίες που διδάσκονται. Είναι η νεολαία των Ενόπλων Δυνάμεων. Και οι
νεολαίες δεν συμβιβάζονται, δεν υποκλίνονται στο κατεστημένο. Αντιδρούν,
και αυτό είναι ελπιδοφόρο.
Η ΣΣΕ αποτελεί σύμβολο και τα σύμβολα δημιουργούν περηφάνια και ενισχύουν το φρόνημα.
Ήταν λοιπόν επόμενο να αποτελέσει στόχο. Από την πλευρά μας οφείλουμε
να προστατεύουμε τη Σχολή μας – όπως και τις άλλες Σχολές των ΕΔ – «σαν
τα μάτια μας», με κάθε τρόπο. Σ’ αυτές βρίσκεται ένα από τα καλύτερα
κομμάτια της ελληνικής νεολαίας. Η ελληνική κοινωνία τις έχει ανάγκη.
Απευθυνόμενος προς όλους τους συναδέλφους θα ήθελα να πω ότι όλοι μας οφείλουμε να είμαστε κοντά στη Σχολή μας και να δηλώνουμε με κάθε τρόπο την αγάπη μας και την υποστήριξή μας προς τους Ευέλπιδες. Το έχουν ανάγκη, αλλά είναι και υποχρέωση όλων μας.
Δρ. Ιωάννης Παρίσης
Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου