Διαβάζοντας τα άρθρα, τα σχόλια,
αρνητικά και θετικά, βλέποντας τα αποσπάσματα εικόνων στη τηλεόραση που
αφορούσαν τα επιτεύγματα των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας, θα μπορούσε
κάποιος/α στο μυαλό του, να σχηματίσει δυο εικόνες λέξεων: Θάρρος και Θράσος.
Αυτά τα παλληκάρια, μέρα νύκτα
αγωνίζονται, για να αναπνέουμε καθαρό και ελεύθερο αέρα. Κάθε δευτερόλεπτο
ελεύθερης ζωής που διανύουμε (για πόσο ακόμα?) κάποιοι/ες ιδρώνουν,
κινδυνεύουν, σκοτώνονται για το δικό μας αυτό δευτερόλεπτο, με αυταπάρνηση,
αυτοθυσία, δίνοντας το παράδειγμα καθημερινά, έχοντας την ελπίδα ότι θα
αγγίξουν έστω και ένα Πολίτη αυτής της Χώρας την καρδιά του και να του
μεταφέρουν το μήνυμα ότι για να είσαι ελεύθερος και να απολαμβάνεις,
χρειάζονται θυσίες. Αυτό για μένα είναι Θάρρος. Για μένα η φωτογραφία που
συνοδεύει το άρθρο είναι η αντιπροσώπευση της λέξης αυτής και όχι μόνο. Για
εσάς τι είναι?
Από την άλλη, το Θράσος θα μπορούσε
να σχηματίζεται από πολλές και χιλιάδες εικόνες. Όπως της αλαζονείας, του
θεατρινισμού, της απρέπειας, του ψέματος, ανθρώπων που στέκονται καθημερινά
μπροστά τους «αγέρωχοι» εκφράζοντας τη θέληση να εξαφανίσουν τους θαρραλέους.
Τους θαρραλέους, που για κάποιο λόγο έχουν «στοχοποιήσει» και χρησιμοποιώντας,
το όργανο της οικονομίας, προσπαθούν να τους αποπροσανατολίσουν και να τους
κάνουν ΜΗ ικανούς, να εκτελούν την Αποστολή τους. Την Αποστολή τους για την
οποία είναι Ορκισμένοι.
Για τη λέξη Θράσος δεν μπόρεσα να
βρω μια εικόνα που να την αντιπροσωπεύει, συνεπώς δεν βρίσκω τη κατάλληλη.
Είναι… τόσες πολλές που είμαι σίγουρος ότι όπως στο μυαλό μου ήρθαν χιλιάδες
εικόνες έτσι έρχονται και σε εσάς που διαβάζετε το κείμενο αυτό.
Αν σκεφτεί κάποιος/α ότι για να
πιάσεις την κορυφή υπάρχουν δυο δρόμοι για επιλογή, αυτή του «Αετού» και αυτή
του «σαλίγκαρου», τότε οι …..χιλιάδες εικόνες που σχηματίζονται στο μυαλό μας
και αφορούν το Θράσος αρχίζουν και ξεκαθαρίζουν εντοπίζοντας πλέον πρόσωπα και
συγκεκριμένα.
Είναι γεγονός, ότι ο Αετός πετά
αγέρωχα στους ουρανούς και πιάνει όχι μόνο μια κορυφή…. αλλά ΟΛΕΣ και όσες του
επιτρέπουν τα φτερά του και μόνο. Πρωτίστως όμως πιάνει την υψηλότερη κορυφή.
Αυτή της ψυχής μας.
Είναι επίσης γεγονός,
ότι και ο σαλίγκαρος πιάνει την κορυφή. Την πιάνει γλείφοντας και έρποντας.
Πιάνει όμως την κορυφή της απαξίωσης και της χυδαιότητας. Άλλωστε, αυτό που
αφήνει ….και γυαλίζει πίσω του, το μόνο συναίσθημα που μεταφέρει είναι ένα.
Αυτό της ΑΗΔΙΑΣ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου