Είδα στον ύπνο μου... του Ιωάννη Λεβιδιώτη, εκφωνητή της Συγκέντρωσης Διαμαρτυρίας της 30ης Μαΐου 2013, στη Λάρισα

Αγαπητοί μου εν αποστρατεία και εν ενεργεία Συνάδελφοι, νοιώθω ζωηρή την επιθυμία να επικοινωνήσω και πάλι μαζί σας, γιατί η ανησυχία μου, η αγωνία μου και ο προβληματισμός μου για το τι θα γίνει την 30ή Μαΐου 2013 στην συγκέντρωση μας δε μ’ αφήνουν να κοιμηθώ. Θα επιτύχει; Πρέπει οπωσδήποτε να επιτύχει. Θα ακουστεί; Θα φθάσει στα αυτιά αυτών που πρέπει; Πρέπει πάση θυσία να φθάσει. Θα τρίξουν θεμέλια; Θα γίνει Σεισμός;

Πρέπει να δημιουργηθούν πολλά Rixter, να πέσει κάθε σαθρή και λανθασμένη απόφαση εναντίων μας, να αρθεί κάθε τιμωρία μας. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία, αν την χάσουμε, χαθήκαμε όλοι μας, σβήσαμε από τον χάρτη της ζωής. Το 2014 θα μας ρημάξουν, θα μας αφανίσουν. Πρέπει οπωσδήποτε εμείς, οι οικογένειες μας προπαντός και κάθε τι που έχει σχέση με μας να είναι ΠΑΡΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΑ. Πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος κάθε διαφωνία μας, κάθε τι που ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι μας χωρίζει και όλοι μαζί, ένα σώμα, μια ψυχή, με ένταση, με παλμό, με εξαιρετική ΔΥΝΑΜΗ, υπό τους αιρετούς μας ηγέτες, τοπικούς και ομόσπονδους να βροντοφωνάξουμε το μέγιστο ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΤΙΜΩΡΙΑ, ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ, ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ και μάλιστα να επιστραφούν τα αδίκως αρπαγέντα χρήματα μας. 

Χθες στο ενύπνιο μου είδα ένα όνειρο σημαδιακό. Είδα τον Άι Γιώργη καβάλα στ’ άλογο του, ντυμένο με στολή χρυσή και απ’ το σπαθί του έβγαιναν φλόγες. Κοιμόμουν λέει και με φώναξε με φωνή που ένοιωσα σύγκρυο μαζί και σώσμα. «Ιωάννη ξύπνα. Πήγαινε στον Αρχηγό σου, να πάρει και τους άλλους που είναι όρθιοι, να πάτε στις γειτονιές, στις ρούγες, ν’ ανεβείτε στα βουνά και στα λαγκάδια και να φωνάξτε, να ουρλιάξτε, να σηκωθούν όλοι, να φορέσουν την στολή της φωτιάς και να βγουν στα πεδία να πολεμήσουν. Η Παναγιά, Εγώ και τα μυριάδες Τάγματα των Αγγέλων περιβεβλημένα με Θεϊκή στολή και απαστράπτουσα Ρομφαία, Αξκοί των ουρανών και της Γης, εξευτελιζόμαστε και μεις το ίδιο με σας. Ξυπνήστε Ιωάννη πες στον Αρχηγό σου, ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΓΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΤΟΛΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΩΝ ΜΑΣ.» Κι έτσι όπως ήρθε, έτσι κι έφυγε, χάθηκε στους ουρανούς. Συνάδελφοι αυτό μ’ έκανε να γράψω τούτα τα λόγια στην αγάπη σας. Από μικρό παιδί πάνω στα ψαλτήρια υμνώ τον Θεόν μου έως υπάρχω κι αν λέω ψέματα Μάρτυς μου Αυτός. Τιμή και δόξα στους Αγωνιστές και στις Αγωνίστριες. Όνειδος, σκότος, κατάρα και κόλαση στους τεμπέληδες, καλοπερασάκηδες, άνανδρους και κιοτήδες, που μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα μας, αν και δεν το πιστεύω ότι υπάρχουν. Αν μείνει άνθρωπος την 30ή του Μάη στο σπίτι του χωρίς μέγιστη αιτία, ας ακούει των γυναικών τα μοιρολόγια όταν θα 'ρθει εκείνη ώρα, που θα 'ρθει, όταν και εάν εμείς όλοι το επιτρέψουμε.