Οι παρενθέσεις του Ελληνισμού του Νίκου Λυγερού

Αν συνειδητοποιήσουμε τη διαχρονικότητα του Ελληνισμού, τότε θα κατανοήσουμε ότι πολλά προβλήματα θα τα ξεπεράσουμε δίχως καμία ουσιαστική δυσκολία. Για να γίνει πιο φυσιολογική αυτή η ορθολογική παρατήρηση αρκεί να αξιοποιήσουμε την έννοια της παρένθεσης στη ζωή. Όλοι ξέραμε τι σημαίνει σε τόσο πρακτικό επίπεδο. Κι όμως σε ανθρώπινο επίπεδο αντιλαμβανόμαστε ότι έχει ένα περιορισμό που αγγίζει μερικά χρόνια στην χειρότερη περίπτωση. Έτσι δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλο πλαίσιο. Όταν όμως σκεφτούμε ότι στην περίοδο τουρκοκρατίας οι δικοί μας γεννήθηκαν Οθωμανοί, έζησαν σαν Οθωμανοί και πεθαίνουν Οθωμανοί, ενώ παρέμειναν Έλληνες τότε επινοούμε σε γενικευμένο επίπεδο ότι ο Ελληνισμός κατάφερε να βάλει 400 χρόνια σε παρένθεση. Και αυτό οφείλεται στο διαχρονικό που χαρακτηρίζει τον Ελληνισμό. Ο Ελληνισμός είναι τόσο ανθεκτικός που κατάφερε ν' αντέξει μια πληγή 400 ετών δίχως να σβήσει. Όχι μόνο γιατί η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά γιατί ξέρει κάθε γνήσιος Έλληνας που ανήκει στον Ελληνισμό να αντιστέκεται σε πράξεις βαρβαρότητας. Όταν μια οντότητα είναι ικανή ν' αντέξει 400 χρόνια δεν έχει να φοβηθεί 40 χρόνια κατοχής, διότι και αυτά θα είναι μια παρένθεση. Όταν ένας βάρβαρος σε χτυπά και δεν παράγει κανένα έργο, αρκεί να αντέξεις για να περάσει το δικό σου έργο. Ο Ελληνισμός δεν έχει πρόβλημα ούτε με τους εχθρούς ούτε με τους ριαγιάδες γιατί τους μετατρέπει με τον αγώνα του και την αποστολή του για την Ανθρωπότητα σε παρενθέσεις. Ακόμα και οι πιο μαύρες σελίδες όταν μπαίνουν σε παρενθέσεις που κλείνουν δεν έχουν πια την επιρροή που νομίζουν ότι θα είχαν. Έτσι και οι γενοκτονίες με τη διαδικασία της διάρθρωσης μετατρέπονται σε πληγές που δεν ξεχνά ο Ελληνισμός, αλλά που επουλώνονται με την μνήμη μέλλοντος που συνεχίζει το έργο της πέρα από κάθε εμπόδιο που μπορεί να του βάλει η βαρβαρότητα.