Μάνα, Μανούλα, Μητέρα...... Η γιορτή της Μητέρας

- Από τον ΟΗΕ καθιερώθηκε η 2η Κυριακή του Μαΐου ως Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, προκειμένου να γίνεται παγκοσμίως αναφορά και να τιμάται το θεϊκό αυτό όνομα που σε όλους τους αιώνες και σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη αποτελεί την πηγή της ζωής.

- Για πρώτη φορά εορτάστηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1929 μαζί με τη γιορτή της Υπαπαντής, όμως τελικά ο μαγιάτικος εορτασμός καθιερώθηκε το 1960.

- Το γεγονός δεν είναι καθόλου απλό ή τυχαίο, ότι η καθιέρωση της γιορτής σε παγκόσμιο επίπεδο γίνεται στην καρδιά της άνοιξης, την εποχή που η φύση βρίσκεται στο απόγειο της δόξας και του μεγαλείου. Συμβολίζει με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση, την ανάπλαση και τη δημιουργία.

- Αξιοσημείωτο είναι ότι σε όλους τους πολιτισμούς υπήρχαν μέρες αφιερωμένες στη «γλυκύτερη» λέξη του κόσμου σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Δουμά.

- Η μητέρα με τη μητρότητά της η οποία αποτελεί το θαύμα για τη διαιώνιση του ανθρωπίνου γένους καθίσταται σύμβολο ως πηγή της ζωής, στοργής και αγάπης, αυταπάρνησης και αυτοθυσίας, μεγαλοσύνης και μεγαλοψυχίας, παραμένοντας ο ήλιος της ημέρας και η σελήνη της νύχτας.

- «Νέος ωραίος και μοναχογιός ερωτεύεται παράφορα την κόρη μιας μάγισσας. Εκείνη δεν πείθεται για τον έρωτά του και με την καθοδήγηση της μητέρας της ζητάει πειστήρια και αποδείξεις. Δεν πείθομαι με τα λόγια σου, αλλά αν μ’ αγαπάς ειλικρινά δεν έχεις παρά να πας να μου φέρεις την καρδιά της Μάνας σου του λέει. Χωρίς χρονοτριβή ο νέος και ωραίος και μοναχογιός τρέχει και ξεριζώνει την καρδιά της Μάνας του. Τρέχοντας στην επιστροφή από τη χαρά του σκοντάφτει και πέφτει κάτω. Και τότε ακούγεται η φωνή της Μάνας του. «Χτύπησες παιδί μου»; Από το μεταφρασμένο στα ελληνικά παρακάτω ποίημα του Γάλλου ακαδημαϊκού Ζαν Ρισπέν (1849-1926):

«Ένα παιδί, ένα μοναχοπαίδι αγόρι,

αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.

-Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά.

Μα, αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,

της μάνας σου να φέρεις την καρδιά,

να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου!!!.

Τρέχει ο νιος, τη μάνα του σκοτώνει

και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει!!!

Και τρέχει να την πάει μα σκοντάφτει

και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.

Κυλάει ο νιός και η καρδιά κυλάει

και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.

Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:

-Εκτύπησες αγόρι μου; και κλαίει».

Μια καλή μητέρα αξίζει περισσότερο από εκατό δασκάλους.

Η ΜΑΝΑ

Η μάννα είναι στη ζωή

το δέντρο που καρπίζει,

κάνει τους πιό γλυκούς καρπούς

και ομορφιά χαρίζει.

Είναι ο βράχος που μπορεί

τα κύματα να σπάει,

δίνει γλυκειά απανεμιά

τις μπόρες σαν σκορπάει.

Η μάνα είναι σύντροφος

σε όλη τη ζωή μας,

βρίσκει το δρόμο να διαβεί

και φτάνει στην ψυχή μας.

Είναι το πρώτο στήριγμα

μεσ’ τη ζωή σαν βγούμε

και με της μάνας την ευχή

τα βάσανα νικούμε.

Είναι το αστέρι, ο ουρανός,

ο ήλιος, το φεγγάρι

είναι αστείρευτη πηγή

ασπίδα και κοντάρι.

Παπακώστας Κωνσταντίνος Εν έτει 1989

Από την προσωπική συλλογή Ψήγματα σοφίας Κωνσταντίνος Παπακώστας